20. Bölüm "Destina"

1.6K 114 248
                                    

Oy ve yorumlar düştü gibi. Yazma isteğim gidiyor ama... Neyse. Okuyan, oy verip yorum yapan herkese tek tek sonsuz teşekkür ederim. 💙


 💙

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Gummy / My Love


◼🗝


GÜNLÜK...

9. Yaşım / 2007

Sol göğsüm ağrıyordu, tam olarak küçük bedenimin ağırlığını taşıyamayan, küçük atışların olduğu yer.

Kalbim.

Dursa ne olurdu ki, bu kabuslar biter miydi?

Kabuslar uyanınca bitterdi, annem öyle söylemişti.

Peki ya, benim kabuslarım uyanıkken olduğu için mi bitmiyordu?

Uyusam ve bir daha uyanmasam olmaz mıydı?


◼🗝


Bu kalbim gibi değil.
Aşkı uzak bir yerden öylece izliyor kalbim.

Bir anlığına geçen bir KADER değil.

Sessizce inen değerli bekleyişim bile.
Sende kalacak, yanında bulunacak.

Etrafını koruyacağım senin ve benim KADERİMİZ gibi.


◼🗝


Bakmakla, görmek aynı şey değildi.

Yağız Han bana sadece bakmıyor, aynı zamanda da görüyordu. Hiç kimsenin görmediklerini görüyordu hem de...Ve ben buna engel olamıyordum.
İçimdeki çocuğun elini tutmak istiyordu.
Ama ben buna izin veremezdim.

Ben aklımla hareket etmeğe alışkınım. Mantığıma ne yatarsa, planlayıp işime koyuluyorum, ama bugünlerde aklımla hareket etmekte güçlü çekiyorum ve hata yapmaktan kaçamıyordum. Bu durum beni endişelendiriyor. Söz konusu Yağız Han olunca nedense aklımla değil de kalbimle hareket etmek zorunda kalacağım diye korkuyorum.

Aklının aldığını kalbin alır mı Lavin...

Üzgünüm Yağız Han, artık daha fazla insanın benim yüzümden üzülmesini istemiyorum. Bana umutla bakan adama sırt çevirecektim...

Hayır dedim kendini kendime, bazı şeyler imkânsız...

Gözlerimi Yağız Han'nın beklentili bakan gözlerinden çektim ve ıslanarak arka bahçeye hızlı adımlarla yürüdüm.

Yağmur dertlerime derman olmuyordu...

Yağmur damlaları göz yaşlarım olurken, beyaz spor ayakkabım yavaş yavaş çamur oluyordu. Kollarımı kendime sararken evin dış kapısına ulaşmıştım. Bana asırlar gibi gelen yolu bitirdiğimde sırılsıklam olmuştum bile. Evden içeriye girdiğimde evin sıcaklığıyla buluşan bedenimin üşüdüğünü o an fark etmiştim. Neden bilmiyorum ama bunun tuhaf bir üşüme olduğunu hissetim. Bedenim soğuktan titrerken bundan rahatsız olmuyordum ama bedenimle birlikte ruhumda buz gibi olmuştu ve bu beni oldukça rahatsız ediyordu.

Kara KutuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin