Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
II. KİTAP "SİL BAŞTAN"
Acı iliklerine kadar işlemiş biri, yarın için planlar kurabilir miydi?
Peki ya, silip baştan başlaya bilir miydim?
Kurmayı, düşlemeyi bırakalı çok olmuştu. Çünkü neden ve nedenlerim vardı.
Ama asla umudum beni terk etmedi.
Yarınlar için, yıllar sonrası için planlar yapıyoruz ama unuttuğumuz bir şey vardı. Bir saniye sonramız bile belli değildi, o zaman neydi bu içimizde kötülük, savaş, nefret neyin nesiydi?
Bir saniye sonrası bile belli olmayan hayatımız için birbirimizi kırmaya gerek var mıydı?
Kırılmamak için ne kadar kırmıyorsam o kadar kırılıyordum.
Bedenen ve ruhen çok kırılmıştım.
Dayanamam dediğim acılara, dayandığımda anladım asıl acının ne olduğunu.
Duymayı bile kaldıramadığım kelimeleri, yaşadığımda büyüdüm... Büyümek zorunda kaldım.
Şimdi hayata sırt çevirme, pes etme zamanı değildi, belki de artık yaşamamın zamanıydı.
Ama
Başka biri benim yüzümden üzgünken, benim mutlu olmam mümkün müydü?
Her şeyden öte, yaşadığım şeylerle... Yaşayarak alışmak zordu benim için.
Kendini tanımlamak birkaç kelimeye sığar mıydı?
Mesela beni tanımlamak isteseydim, Kar Tanesi derdim.
Tenine değene kadar güzel, hoş ve hep seninle olduğun inandığın kar tanesi, bütün çabaların sonucunda tenine değince yok olan.
Birinin bedime dokunma olasılığını bile kaldırmazdım artık.
Mutluluğun süresi var mıydı?
Benim mutluluğum, bir kelebeğin ömrü kadardı.
Ben kendimi bile uzun süre mutlu edemezken, AŞK benim için ulaşılması imkânsız bir şeydi.
Yağız Han, ben aşkı yaşayamam?
Sen duymayan birine, aşk melodilerini duyurmak istiyorsun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
