Eve gittiğimde oğluma sıkıca sarıldım, öpüp kokladım onu doyasıya. Kokusunu sevdiğimle bütün gün ilgilenememiştim. Hep beraber oturup yemek yedik. Kimseye bir açıklama yapmadım kısaca işlerim vardı dedim. Ablam ve Esma yemekten sonra gittiler. Yardımcı ablaya da teşekkürlerimi sunarak o da evinin yolunu tuttu. Halil ile oturduk salondaki yere, legolardan kuleler yaptık beraber sonra da anlattım ona güzel dini masallar ve sarılarak uyuduk.
Gecenin ilerleyen saatlerinde korktum. Bir kıpırtı duydum gibi oldu. Kalktım, ışıkları yaktım ama hiçbir şey yoktu. Ben öyle zannettiğimi anladım. Uykum kaçmıştı. Oturdum Kur' an okumaya başladım. Kur' anımı kapattıktan sonra salondaki koltukta farkında olmadan uyuyakalmışım. Öyle bir rüya gördüm ki; yeşil bir bahçede oğlum Halil ve elinden tuttuğu küçük bir kız çocuğu. Pembe güllerin olduğu bahçede koşan iki yavru. Sabah ezanı ile uyandım. Gözlerimden süzülen yaşlarla beraber namaz kılmak için abdest almaya kalktım. Namazdan sonra küçük bir çaydanlıkta çay demledim. Oturdum, düşündüm.
Ben, beş yıl önceki yaptığım hatalarımı uzun uzun düşündüm. Büyük bir pişmanlık yaşıyordum içimde. Yaptığım davranışlarımın doğru olmadığını bildiğim halde hatalarımın üstüne gençliğimin verdiği heyecanlarla yaşamaya devam etmiştim. Bu doğru değildi. Yapmamalıydım. Ondan uzak durmalıydım. Yolumu onun tarafında ilerlemek yerine geri çevirmeliydim. Öyle öğrenmiştim ama uygulayamamıştım. Yılların verdiği olgunlukla bunun ne kadar yanlış olduğunu daha da iyi anladım. Pişmandım. Bazen aklıma geldiği günlerde bu pişmanlığımdan hep af diledim Allah' tan. Beni affetmesini istedim. İstedim ki bu hatalarım yüzünden Rabb' im bana acısın. Genç kızken farkında olmadığım duygularımın esirliği içinde aslında doğru yolumu kendim karar verip dinimi en güzel şekilde uygularak yaşamalıydım. Ağlamaya başladım. Avuçlarımı açtım 'Allah' ım bu aciz kulunu geçmişte yaptığı hatalar yüzünden affet..' diyerek yalvardım.
Bu duygular içinde pişmanlığımın acılarıyla boğulurken son kez onun yanına gidip bir zamanlar bana hediye ettiği o kutuyu vermeliyim diye düşündüm. Doğru olan buydu. Ona ait hiçbir şey bende durmamalıydı. Kesinlikle kararlıydım. Gidecektim. Bana verdiği, hiç kullanmadığım o hediyeyi ona geri verip doğru yoluma devam edecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEKİR (TAMAMLANDI)
SpiritualBekir. Eski sevda demeye çok utandığım, her gün Allah' a ona inandığım günlerden dolayı beni affetmesi için yalvarmama sebep olan bu kömür gözlü genç adam. Şimdi yine yanımdaydı. Onu dinlememi istiyordu. Anlatacak neyi vardı ki? Biz yıllar önce o ya...
