°•keep the water warm•°

°•part 38•°

"اصلا میدونی چیه؟ میان ترما دارن شروع میشند و منم این هفته چهارتا مقاله باید بنویسم، نمیتونم خودمو با دردسرای مربوط به مینجه به فاک بدم"

تهیونگ به موهاش چنگ زد.

"ولی واقعا وات دفاک؟ انگار کیم مینجه اصلا دانشجوی فاکی یونسی نیست"

با این حرف، جونگکوک که رو مبل راحتی لم داده بود، و پاهاش رو روی دسته مبل انداخته بود، از جا پرید و صاف نشست. چشم هاش رو باریک کرد.

"چی؟"

"دقیقا"

تهیونگ با درماندگی نالید.

"دانشگاه جوابم رو فرستاد، و گفته بودند که همچین شخصی توی سیستمشون ثبت نشده"

حالت متفکرانه ای در چهره جونگکوک نشست.

"تو گفتی اون دانشجوی تئاتره، درسته؟"

"یا تجارت، نمیدونم، اون همیشه داستانش رو عوض میکرد."

تهیونگ خیلی عصبانی بود. تهیونگ چیزی ورای عصبانی بود. تهیونگ اون لحظه خشم خالص بود، اون غضبناک و سردرگم و غمگین بود.

"احتمالا به این خاطر که اون اصلا رشته ای نداره، به این خاطر که اون اصلا دانشگاه نمیره"

جونگکوک موبایلش رو برداشت و چند دقیقه ای باهاش ور رفت. بعد حالت متفکرانه چهره اش از بین رفت و جای خودش رو به یه چیز سرد داد.

"تهیونگ"

جونگکوک با لحن آروم، شمرده و سنگینی گفت

"من الان با چندتا از دوستای تجارت و تئاترم چک کردم، اونا میگن تا به حال توی کلاساشون ندیدنش"

تهیونگ میخواست حرفش رو قطع کنه اما جونگکوک دستش رو بالا اورد و اجازه نداد و ادامه حرفش رو گفت .

"اما اون رو اطراف دانشگاه دیدند، نه تنها اطراف یونسی، بلکه سوگنگ و هونگده هم بوده"

تهیونگ بیشتر توی خودش فرو رفت. فاکینگ هل، اون نمیتونست با همچین چیزی رو به رو بشه. دانشگاه اسمش رو یادداشت کرده بود.احتمالا اسمش اصلا مینجه نیست و گفته بود که اقدامات لازم رو انجام میده، اما هیچ راهی وجود نداره که کسی بتونه عملا دنبال یه روح بگرده. اصلا امکان نداشت.

"فاکینگ هل"

تهیونگ نالید، با کف دستش گیجگاهش رو ماساژ
میداد. اون دیگه تحمل این رو نداشت. اون باید برای امتحاناتش درس میخوند و مقاله هاش رو مینوشت.
و وقتی جونگکوک خودش رو به سمتی از مبل که تهیونگ نشسته بود، کشید و بازوهاش رو دور تهیونگ حلقه کرد، تهیونگ غافلگیر شد، یه غافلگیری لذتبخش، احساس دست هایی که آروم حرکت
میکرد و بدنش رو به گرمی در بر میگرفت، فشرده شدن لب هایی پشت گردنش، و آرامشِ صدای نرمی که به خواب دعوتش میکرد.