Nummer 239

25(verhaal 3)

Het nieuws kwam hard aan, maar ik had toch gewerkt. Ik was woedend en had iemand in zijn gezicht geslagen, pas nu besef ik wat ik heb gedaan. Het kind was dan wel tien of zo, maar dan nog. Het is gewoon niet eerlijk! Thijs mag niet dood, hij was altijd zo... zo aardig. Eerst had hij zijn vriend verloren en nu, en nu zichzelf.

Ik zucht en draai me om. Toen ik klaar was met werken had ik meteen gevraagd of de volgende dag verlof zouden krijgen. Op de een of andere manier vonden ze het goed, maar ik weet dat ze wraak op mij zullen nemen. Weer zucht ik diep en fluister: "Jongens, zal ik morgen weer wat vertellen?" Ik hoor een paar kinderen 'ja' knikken. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik val ik slaap.

Een uurtje na het ochtend eten zit iedereen om me heen, ze kijken me net als gewoonlijk nieuwsgierig aan. Opeens zegt Eva: "Mag het over wraak gaan? Dat kan heel erg spannend zijn!" De andere knikken instemmend mee. Ik grinnik, dit word nog wat.

"Oké, de hoofdpersoon heet...Liz. Vroeger zijn haar ouders vermoord en vandaag komt ze er achter wie dat heeft gedaan. Liz heeft net een boterham op en staat op. Ze gaat televisie kijken, er is weinig te zien. Maar opeens hoort ze een paar woorden: 'Vandaag heeft de politie twee personen opgepakt die meerdere moorden hebben gepleegd.'. Liz word woedend en slaat wild om zich heen, al snel komt de huishoudster en maakt haar rustig. Maar Liz pikt het niet langer, ze mist haar ouders nu al tien jaar en is zestien. Het is dus tijd voor wraak. De hele middag zit ze achter de computer en als ze middag gaan eten, is ze ineens verdwenen. Ze laat één briefje achter: 'Best Heleen, ik neem wraak. Groetjes van Liz.'  De huishoudster schrikt zich natuurlijk een hoedje en belt de politie. Maar Liz is allang in.. weten jullie een leuke plaatsnaam?" Vraag ik de kinderen.

"Amsterdam!" "Rotterdam!" "Nee, neem gewoon Warbase. Daar zitten dan alle boeven opgesloten!" Zegt Bram dan zacht. Ik knik en ga weer verder.

"Maar Liz is dus al lang in Warbase, de gevangenis van het land. Alle criminelen, drugsdealers, moordenaars en nog véél meer zitten daar opgesloten, op dat eiland. Het is dan ook strikt beveiligd. Maar Liz is slim en verkleed zich als bewaker. Met wapens en al. Als ze haar niet door willen laten, schiet ze de poortbewakers dood. Meteen komen er honderden bewakers op haar afgerend. Ze zet het op een rennen en komt dan in een enorme hal waarop je uitzicht hebt op álle cellen. Meteen ziet ze vijf gele cellen naast elkaar die extra beveiligd zijn. Ze rent zeven trappen en stopt voor de eerste deur. Met het pasje dat ze van te voren al gestolen had, maakt ze de deur open. De criminelen kijken haar verbaast aan, maar ze zijn het niet. Ze schiet ze dood en gaat naar de volgende. Pas bij de laatste aangekomen, de andere hebben doodgeschoten, wordt haar shirt rood van de lichtjes. Een agent roept: 'Laat dat wapen vallen! Anders zorgen wij daar wel voor!'. Ze is bang, maar maakt de cel open. Ze stapt naar binnen en sluit de deur. Nu kan niemand haar nog raken. Ze draait zich om en ziet daar de moordenaars van haar ouders zitten. Liz zegt zacht dat ze zelf de rest mogen bedenken als opeens de deur open word gegooid. Liz word vastgebonden en meegesleurd. Hard slaat ze met haar armen op zijn rug en schreeuwt. Maar de grote jongen laat niets merken. Ze wordt in een kamer op een stoel gezet en hij fluistert in haar oor: "Er is bezoek voor je."

SPANNEND! Dit is wel heeeeel erg spannend, of niet?! Ik ga niet verklappen wie er dadelijk komt, dus dat lezen jullie morgen weer!