POV Sasha
Met een zucht loop ik het appartement binnen. De laatste twee dagen waren echt vermoeiend. Samen met David en de psychologe hadden we besloten dat ik samen met David in een flatje ging wonen. Ik had het maar goedgekeurd. Gelukkig dat het echt een waanzinnig mooi appartement is! Trots laat een man alles nogmaals zien en verdwijnt dan voor altijd. Opeens zie ik een radio staan. Stokstijf staar ik het een kwartier aan en nadat David me in mijn arm knijpt ben ik pas terug in de wijde wereld.
"Hield je vroeger van muziek?" Ik knik en denk dan aan de dag dat Michiel mijn koptelefoon had stukgemaakt...
Altijd gaf hij mij de schuld. Altijd moest hij mij slaan in plaats van Elisa. Altijd moest ik pijn lijden. Altijd moest ik maar toehoren hoe verwensingen me naar het hoofd werden geslingerd. Maar het zou over moeten zijn, ik kon het niet meer aan.
Opeens komt hij weer de kamer binnen. Hij kijkt me woedend aan en opeens pakt hij mijn witte koptelefoon van mijn bureautje af.
"NEE! Please, sla mij zo vaak als je wilt in elkaar, maar laat die met rust!" De koptelefoon was als een soort van kind voor me. Hij gooit het ding op mijn bureau en begint me hard te schoppen tegen mijn schenen. Opeens pakt hij de koptelefoon vast en krakt hem doormidden.
Er rolt een traan over mijn wang heen en voorzichtig zet ik de radio aan. Zo luister ik op een stoel een uurtje naar de muziek die er uit komt. Uiteindelijk gaan we eten en eet zoveel als ik letterlijk nog nooit gedaan had. 's avonds gaan we vroeg slapen en David ziet me voor het eerst alleen in ondergoed. Voortaan slapen we samen in één bed.
's nachts werd ik wakker door een geluidje. Ik loop naar de badkamer en staar in de spiegel. Ik schrik van hoe ik er uit zag. Mijn haar staat alle kant op en mijn ogen zijn zwart omrand. Maar ik zie iets in mijn ogen. Ze stralen kracht en moed uit. Opeens begrijp ik dat ik het aankan. Dat ik dit ga overleven. Dat ik... een fijne toekomst heb?
Een kort hoofdstuk, maar toch heel mooi toch? Maar dat heeft ook een reden en dat lees je in het volgende hoofdstuk! ...Merle
JE LEEST
Nummer 239
Teen Fiction'Ik moet het nu doen, op geen andere moment. Ik wil het niet meer, ik kan het niet meer. Ik zal sterven en naar de hel gaan. Wat ik net heb gedaan, dat is niet te vergeven. De mensen die ik heb vermoord zullen net als ik naar de hel gaan, want ik be...
