Nummer 239

31

POV Sacha

Al drie hele dagen ging het gewoon rustig aan, ik at wat en sliep veel en natuurlijk kwam David drie keer per dag op 'bezoek'. Maar toen ik vanochtend wakker werd, merkte ik al dat iedereen wat gehaaster deed. Ik kreeg mijn eten een half uur eerder, ik werd grondig gewassen en ik kreeg nieuwe ziekenhuis-kleding. Vijf minuten geleden was iedereen weggelopen, alleen David kwam opeens binnen lopen.

"Hé, ik kom kijken hoe het met je gaat, je hebt zo hoog bezoek!" Zegt hij met een knipoog. Ik grinnik en strijk over zijn wang heen. Langzaam komen we dichter bij elkaar en zoenen uiteindelijk. Opeens hoor ik wat geroezemoes op de gangen en laat hem los. Snel geeft hij me nog een vluchtige kus en gaat dan op een stoel naast het bed zitten. De deur gaat langzaam open en een aantal mannen met één vrouw komen binnen, ze hebben camera's meegenomen. Ik zucht als ze die voor mijn bed neer zetten en dan op mij richten. Voorzichtig ga ik rechtop zitten, maar ik zak weer naar beneden. David helpt me door me omhoog te tillen. Ik kijk hem dankbaar aan en kijk weer naar de mensen om me heen. Een vrouw maakt een microfoon aan mijn kleding vast en glimlacht dan als ik haar vies aan kijk. Ik kijk in de camera en de vrouw telt af.

"Oké, ik ga je zo gewoon wat vraagjes stellen, als het te veel word geef dan een teken, oké?" Ik knik meteen. "Goed, drie, twee, een." Ik snuif en kijk de vrouw aan.

"Goed, als ik begrijp werd je vroeger ernstig mishandeld door je stiefvader en later ben je door hem naar het weeshuis gebracht." Vraagt ze duidelijk.

"Inderdaad, maar in dat weeshuis was het ook niet al te best," Voordat ik verder praat denk ik nog héél even na of ik echt alles moet vertellen. Tot doe ik het. "ik werd daar misschien nog wel meer mishandeld! Ik heb zelfs met mijn eigen ogen gezien hoe een jongen in elkaar geslagen werd en dood ging. Dat was echt erg. Ook gingen mijn kamergenootjes, een daarvan, dood aan een ziekte. Ik weet wel zeker dat er geen ziekte heerste. Ik had daar ook David genoemt, of numer 250. Iedereen kreeg daar een nummer en als je je niet aan de regels hield dan kreeg je straf." En zo vertelde ik in een halfuur wat er allemaal was gebeurd in het weeshuis.

"Oké, bedankt dat we je mochten interviewen!" Ze draaien de camera weg en lopen weg. Ik zucht en geef David een kus op zijn mond.

"Ik heb hoofdpijn, ik ga slapen. Doei schatje." Zeg ik en ga op mijn rug liggen. Opeens hangt hij boven me en fluisterd in mijn oor: "Mag ik dan mee slapen?" Ik grinnik en knik. Hij komt met zijn warme, dunne lichaam tegen me aan liggen.

POV David

Ik ga boven haar hangen en fluister in haar oor: "Mag ik dan mee slapen?" Dat zou echt heel fijn zijn, ik wil gewoon graag bij haar in de buurt zijn. De laatste tijd heeft ze het moeilijk gehad, dus ik zal haar steunen! Ze grinnikt zacht en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Als ze knikt ge ik achter haar liggen en sla mijn armen om haar extreem dunne lichaam heen. Ze is gelukkig al iets dikker geworden, maar ze heeft helaas nog veel moeite met eten. Ik zucht en kus haar in haar nek. Tot mijn verbazing voel ik dat ze slaapt, ik kom nog wat dichter tegen haar aan liggen en val dan ook in slaap.

Weer een kort hoofdstukje! En ik zal tot mijn spijt zeggen: dit is bijna het einde van het boek! :"(, snik! Maar ja, ik begin vanzelf weer een nieuwe, want ik heb nog genoeg ideeën in mijn hoofd! Merle