Limerence | Taekook

23

Uykumdan gördüğüm rüya nedeniyle aniden uyandım. Oturur konuma geldiğim yatağımızdan saatin kaç olduğuna bakmak için kalktım.

Saat 4'dü ve saçma sapan bir rüya sonucunda uyanmıştım. Rüyamda bembeyaz duvarlarla kaplı bir odada bir sürü kocaman erikler vardı.

Düşündükçe ağzım sulanıyordu. Kendime gelmek için banyoya gitmiş, yüzüme su çarpmıştım. Geri yatağımıza gelip oturmuştum. Taehyung uyuyordu ve şu an onu uyandırmak istemiyordum. Zaten uykusu derin olurdu, bu saatte kolay kolay uyandıramazdım onu.

Aklımdaki erikleri unutmak için başka bir şeyler yemeye karar verip mutfağa indim yataktan kalkıp.

Taehyung'un yatmadan önce dolaba koymadığı çikolatayı görünce kavanozu ve bir kaşığı almış masaya oturmuştum.

Kaşık kaşık çikolatayı yerken erikler hâlâ gözümün önünden çıkmıyordu. İlk kez aşeriyordum ve böyle bir şey olduğunu bilmiyordum. Başka bir şey yiyince geçer sanmıştım ama geçmiyordu, hatta tam şu an erik diyerek ağlamak istiyordum.

Tekrar odamıza çıkmış, Taehyung'u uyandırmaya karar vermiştim. Biraz adını seslendikten sonra hala uyanmamıştı.

"Taehyung." Diyerek biraz yüksek sesle bağırmıştım. Bu sefer biraz kıpırdanmıştı. Son bir umutla daha yüksek seslendiğimde sonunda gözlerini açabilmişti.

Uyku mahmurluğuyla bana bakmıştı.

"Ne oldu Jungkook? İyi misin?" Demişti derin sesiyle.

"Canım çok erik çekiyor Taehyung." Gözleri parıldamış, yataktan bir hışımla çıkmıştı. Hamileligimin başından beri bu anı bekliyordu. Sürekli 'Sen niye hiç aşermiyorsun.' Diye soruyordu bana. Şimdi istediği şeye kavuşmanın verdiği mutlulukla üstünü giyinmişti hızlıca.

"Yeşil olandan değil mi? Ekşi." Tarif etmesiyle tekrar gözümün önüne gelmiş kovalamaya çalışırken onaylamıştım.

"Tamam hemen alıp geliyorum bebeğim." Demişti hızlıca aşağı inip ardından evden çıkarken.

Aslında geceleri tek başıma evde durmaktan korkuyordum. Bu onun bende bıraktığı izlerden bir tanesiydi. Hayatımdan tamamen gitmişti ama bende bir sürü yara bırakmıştı. Taehyung ile bunu aşıyorduk, bu 8 ayda bir sürü yol katetmiştik.

Psikolojik destek almamı sağlamıştı. Bu, benim aklımda hiç yoktu ama beni ikna etmişti. Uzun bir süre boyunca da tedavimi aksatmamış, tamamen iyileşmemi sağlamıştı.

Küçük birkaç şey kalmıştı geriye. Şimdi ise onları yenmem için çabalıyordu.

Muhtemelen bugün beni burada bırakırken aklından uçup gitmişti. Çok sevinmişti ve hatırlamadığını biliyordum. Muhtemelen geldiğinde her şeyin farkına varacak ve kendine kızacaktı.

Onun neşesini bozmaya noyetli değildim bu yüzden şu anki durumumu umursamamaya çalışarak ışığı açtım. Karanlık olmaması daha iyiydi ve bir şeylerle uğraşarak hiçbir şey olmazdı.

Bu yüzden Taehyung'un küçük bir kütüphane olarak kullandığı odaya girdim ve bir kitap seçtim. Taehyung okumayı fazlasıyla seven birisiydi ve bu yüzden bu kadar kitap arasından seçmek zor olmuştu.

Bir tane gözüme çarpan kitabı çekip almış, sayfalarını biraz karıştırmıştım. Şu anlık amacım Taehyung gelesiye kadar dikkatimi dağıtmaktı ve arkasında okuduğum özetiyle güzel bir kitaba benziyordu. Bu yüzden fazla düşünmemeye çalışarak odadan çıkmış, tekrar odamıza gitmiş, odamızdaki tek kişilik koltuğa oturmuştum.