Limerence | Taekook

11

Merhabalar

Bölüm biraz kısa, o kadar yoğunum ki ancak bu kadar yazabildim

İyi okumalar

Kapıyı açtığı anahtarını cebine koyarken içeri geçmiş ardından ben de geçmiştim kapıdan.

Olduğum yere çömelmiş, kirlenmiş beyaz tişörtümün üzerinde bir yol oluşturmuş pis kanına bakmıştım. Taehyung çok daha kötü bir haldeydi. Delta kurdu ilk defa birini öldürmüş, daha da güçlenmişti. Aynı zamanda acımasızlaşmıştı da.

Karşımda oldukça düşünceli bir şekilde oturan Taehyung, muhtemelen kurduna nasıl söz geçireceğini düşünüyordu.

Üzgündüm, Taehyung kurduyla anlaşmakta zorluk çekecekti. Ama aynı zamanda mutluydum da. Artık o olmayacaktı, bana yaşattıklarını tekrar yaşatamayacak, söylediği hiçbir şeyi gerçekleştiremeyecekti. Artık onsuz bir hayatta özgür olacaktım. Doyasıya gülecek, mutlu olacak, bir şey yaparken acaba tekrar ne zaman beni rahatsız etmeye gelecek diye düşünmeyecektim.

Yeni hayatıma ondan olan her şeyi yok ederek başlayabilirdim. İlk önce üzerimi değiştirir, ardından Taehyung'un ellerini temizler, kıyafetlerini değiştirmesine yardımcı olabilirdim. Yeni hayatımıza ilk adımı atabilirdim.

Ancak Taehyung, öylece donmuş bir şekilde ellerine bakarken bu pek de mümkün olacak gibi değildi.

Yavaş bir şekilde yanına doğru kaymış ellerini avuçlarımın içine almıştım. Kanlı ellerini geri çekmek istemişti ancak izin vermeden ayağa kalkmış ellerinden çekiştirip onun da kalkmasını sağlamıştım.

Benim kıyafetlerim ve ellerim ondan daha beter haldeydi. O, kurt haliyle öldürdüğü için insan haline döndüğünde kan kalmazdı ama sonrasında eline bir şekilde bulaşmış olmalıydı.

Tuttuğum ellerinden yardım alarak lavobaya götürmüş ellerini yıkamıştım. Akan kanda yeni hayatımızdaki tüm kirler gidiyormuş gibi mutlu olmuş hemen sonrasında ise kendi ellerimi yıkamıştım.

Kendine gelmeye başlayan Taehyung, onun odasına giderken peşimden gelmiş, giyeceklerini seçmiş ve bana da bir çift kıyafet vermişti. Hemen giyinmiş çıkardığım kıyafetleri direk çöpe atmıştım. O da gülerek beni tekrarlamıştı. Hayatımızdaki son kir de böylece ortadan kalkmıştı.

Yanıma gelip elimi tutmuş, odadan çıkarmıştı bizi.

Oturma odasına gelmiş, bir yere rahatça oturmuş beni de oturmam için yanına yöneltmişti. Telefonunu çıkarıp "Ne yemek istersin?" Diye sormasıyla ikimizinde pizza sevmesi nedeniyle "Pizza." Diyerek yanıtlamış, sipariş vermesini izlemiştim.

İşi bitince telefonunu yanına bırakmış, derin bir nefes alarak bana bakmıştı.

"İyi misin?" Diye sorduğumda ufak bir mırıldanmaya onaylamıştı.

"Pişman mısın?"

"Eşime zarar veren bir insanı öldürdüğüm için niye pişmanlık duyayım ki?"

"O zaman niye mutsuzsun?"

"Oldukça güçlenmiş kurduma nasıl söz geçireceğimi düşünüyorum."

"Birlikte üstesinden gelebiliriz, değil mi?" Büyüttüğüm gözlerimle yan profilini izlerken sormuştum.

"Evet gelebiliriz, ama lütfen bana öyle bakma. Zaten kurdum seni mühürlemem için bana baskı yapıyor, beni daha da zor duruma sokuyorsun."