Limerence | Taekook

9

İyi okumalar

Vita oluşum, kimsenin hala bir tepki vermemesi, en önemlisi Taehyung'un hiç tepki vermeden kocaman açık gözleriyle dizlerinin üzerine çökmesi.

Diğerleri hala asla inanamıyor gibi bir benim mor gözlerime, bir Taehyung'un gri gözlerine bakıyorlardı ve zaten açık olan ağızları ve gözleri daha da açılıyordu.

Jimin ve Yoongi ilk şoku atlattıktan sonra gitmişlerdi ve galiba hemen mühürleneceklerdi.

Herkes birbirine şaşkınlıkla bakıyordu ve kimse de çıkıp bir şey demiyordu. Gerici ortam Hoseok hyungun boğazını temizleyip söze başlamasıyla dağıldı.

"Biz- biz gidelim en iyisi. Siz de konuşup anlaşın ve bir karara varın." Deyip diğerlerine kaş göz yapıp onları da kaldırmıştı.

Sonuç olarak, bu koskoca ormanda tek başımayız ve daha yeni eş olduğumuzu anladık.

Hala hiçbir tepki vermeyen ona döndüğümde baştaki şok olmuş haliyle duruyordu. Buga girmiş gibiydi ve onu gerçek hayata döndürmek için ne yapmam gerektiğini bile bilmiyordum. Adını mı söylemeliydim, yoksa kendisinin şoktan çıkmasını mı bekleseydim bilemiyordum.

Oturuyordu, oturuyordum; hiçbir şey konuşmuyordu, konuşmuyordum. İkimizde yıldızların altında hiçbir şey yapmadan öylece oturuyorduk. Dolunay yüzünden azgınlaşmış, yeni eşini öğrendiği için mühürlenmek isteyen kurtlarımıza söz geçirmeye çalışıyorduk.

On beş dakika kadar orada öylece oturduk. Sonunda yanında benim de varlığımı hissetmiş olmalı ki bana döndü gri irisleri.

Yüzümün her santimini tek tek inceledi. İlk siyah saçlarımı buldu gözleri. Yavaş yavaş mor gözlerime indi. Dakikalarca inceledi gözlerimi, vita olduğuma inanmak istercesine. Gözlerinin sonraki istikameti burnum oldu, sonra kurdumun utangaçlığından kaynaklı kızarmış yanaklarımdaydı gözleri.

Sonra aramızdaki sessizliği, telefonumun bildirim sesi böldü ve beni inceleyen gözleri telefonuma döndü.

Titreyen ellerimle telefonu aldım ve şifresini girdim. Bildirime bakmak istemiyordum, gelişmiş iç güdülerim sayesinde, çok kötü bir mesaj olduğunu hissedebiliyordum.

Ancak gözlerim merakla telefona döndü. Ondandı mesaj. Kabusum, göz yaşlarım, çocukluğumu alıp götüren o adamdandı.

Bugün eşini öğreneceksin demek Jeon. Seni bırakacağımı mı düşünüyorsun. Eşini de al ve gel. Elimde sürprizler var. Mahvolacaksın Jeon.

Telefonum elimden düşüp giderken, gözlerim de eş zamanlı olarak dolmuştu. Karşımda bana anlamaz gözlerle bakan eşime çevirdim gözlerimi. Yere düşmüş telefonu alması için işaret ettim ve o, alıp mesajı okudu.

İşte öğreniyordu. Birazdan her şeyi öğrenecekti. Acılarımı öğrenecekti. Hiç kimseye anlatamadığım şeyleri ona anlatacaktım. Acıyacaktı bana. Artık göz yaşlarımı tek başıma akıtmayacaktım. Bana ortak olacaktı. Anlattığım acıların yükü omuzlarına yük olacaktı. İşte o an anlayacaktı acılarımın büyüklüğünü.

Kayıtlı olmayan numara nedeniyle bir şey anlamamış olan Taehyung, anlatmam için beni bekliyordu. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Her gün ölüşümü nasıl anlatabilirdim ki?

"A- anlatacağım Taehyung. 15 yıldır kimseye anlatamadığım hayatımı eksiksiz bilmelisin. Ama ben ah, ben nasıl başlayacağımı bilmiyorum."

Aklımdakileri toparlamak için biraz durmuş, gözlerimi kapatıp açmıştım.

"Amcam, benim öz amcam ilk 8 yaşımda bana taciz etti. Sonrasında ailem beni ondan uzaklaştırdı. 2 yıl yüzünü görmedim. 2 yıl sonrasında sabah saatlerinde okula gidiyordum. Servisten indim ve tam okula girmek üzereydim ki, beni okulun çıkışına çekiştirdi. Çok korktum, 10 yaşındaydım daha. Bana yaptığı şeyi tekrar yapar diye çok korktum ve bağırmaya başladım. Ağzımı diğer eliyle kapattı ve daha hızlı çekiştirmeye başladı kolumu. Sonra arabasına getirdi beni ve arabanın her yerinde bulunan oyuncaklarıma baktım. Hepsi kırılmıştı. İlk öyle aldı çocukluğumu benden. Oyuncaklarımı o halde görünce ağlamaya başladım. 10 yıllık hayatımda ilk defa bu kadar ağlamıştım. Okula döndüğümde ise öğretmenlerimden, ailemi aramalarını istedim. Öğretmenim benim ağlamaktan beter hale gelmiş yüzümü görünce, hemen ailemi aramış, işte olan alfa annem ile omega annem işlerini bırakıp çabucak gelmişti."