Dolunayın Altında

47. Bölüm

Ben geldimmm. Bu bölümü jsjsjsjazjajajaj ithaf ediyorumm. Seviliyorsun ❤

Bu bölüm söz verdiğim gibi uzun oldu. Oy vermeden geçmeyin bebeklerimm.

Multide ki şarkıyı isterseniz dinleyebilirsiniz.

İyi okumalarrr ❤

"Savaş..." Onu ikna etmek için tam konuşmaya başlamıştım ki sözümü kesti.

Gözlerini gözlerimde sabitledi ve emir veren bir ses tonuyla konuştu. "İtiraz istemiyorum, odana gideceksin ve ben gelene kadar bir yere ayrılmayacaksın"

Oflayıp bir süre bakışlarımı yüzünde gezdirdim. Sonrada isteksizce mırıldandım. "Tamam" dediğimde yavaşça iç çekti ve yanımda ki muhafıza beni odama götürmesi için işaret verdi. Arkasını dönerek uzaklaştığı zaman derin bir nefes alıp yanımda ki muhafızla beraber odama doğru yol aldım.

Odama geldiğimde içeri girdim ve kendimi yatağımın üzerine bıraktım. Maviyi uyandırmış olacağımki uzandığı yerden kalktı ve yanıma gelerek kucağıma kıvrıldı. Kaşlarımı kaldırarak kucağımda ki Maviye baktım. Onu bulmamın üzerinden sadece bir kaç hafta geçmişti ama çok büyümüştü. İstesemde onu artık kucağıma alamazdım.

Dudaklarımı büzerek bakışlarımı odada gezdirdim. Gözlerim bir yere takıldığında kaşlarım çatıldı. Odamdan çıktığım zaman balkonun kapısını kapattığıma emindim.

Sıkıntıyla iç çekip kucağımdaki Maviyi yavaşça yanıma bıraktım ve ayağa kalkıp balkon kapısına ilerledim. Büyük, camlı kapıyı kapatmadan önce dışarıya çıkıp gözlerimi etrafta gezdirdim. Anormal bir durum yoktu...

Çokta fazla umursamadan arkamı döndüm ve balkondan çıkarak kapısını kapattım. Bir saraydaydım, onca muhafız varken korkmamı gerektirecek bir şey yoktu bence.

Gözlerimi devirip elimi balkon kapısının kulpundan çektim ve karanlık odayı yavaşça süzdüm. Neredeyse gece olacağı için Ay'ın ışığı odayı büyük bir ölçüde aydınlatıyordu. Bu yüzden ışıkları açma gereği duymamıştım.

Üzerimi değiştirmek için köşede ki dolabıma doğru ilerledim ve sade bir gecelik çıkarttım. Elbiseyi üzerime geçirdikten sonra saçımda ki tokayı çıkardım ve saçlarımın omuzlarıma dağınık bir şekilde düşmesine izin verdim.

Yatağıma tekrar uzandığımda, şimdi yapacağım tek şey Savaşı beklemekti. Merak etmeyin, filmlerde ki aptal kızlar gibi oraya gitmeyi düşünmüyordum ama Orkuna ne olduğunu çok merak ediyordum.

Sare işine gelecek olursak... Onu çok fazla önemsemiyordum artık. Savaşta net bir dille onunla evlenmeyeceğini, bunun sadece bir oyun olduğunu söylemişti. Tek yapmam gereken onun açığını yakalamaktı. Öldürmek aklımdan bile geçmemişti, o sadece sinirlendiğim bir anda ani bir karardı. Zaten buna cesaretim yoktu...

Derin bir nefes alıp başımı yastığıma koydum ve tavanı izlemeye başladım. Odanın içinden, tıkırtı sesleri gelmeye başladığında irkilerek yataktan doğruldum. Gözlerimi etrafta gezdirdiğimde hiçbir şey göremememin verdiği korkuyla üzerimde ki yorganı kaldırdım.

"Mavi?" Titrek göz bebeklerimi dolabın olduğu tarafa çevirdim. Tam ayağa kalkacakken önümde parlak bir ışık patlamasının olmasıyla ağzımdan tiz bir çığlık kaçtı.

Korkuyla ellerimi, kapattığım yüzümden çektim ve neler olduğunu baktım. Nova kısık gözlerle karşımda durmuş bana bakıyordu. Onu görmemle sinirle inledim ve sert sesimle konuştum. "Neden normal bir şekilde gelmiyorsun?! Amacın beni korkudan öldürmek mi?" diye sitemle konuştuğumda omuz silkti.