Herkese selammm. Ben geldimm 🤭 nasılsınız bebeklerim? Umarım iyisinizdir, üniversite sınavım yüzünden uzun süre buralarda değildim ama çıktığım anda soluğu burada aldım ve söz verdiğim gibi upuzun bir final partıyla geri döndüm.
Sabırla beklediğiniz için teşekkür ederim. Sınava girdiyseniz nasıldı sınav? Bence çok zordu 😔
Bölüme geçmeden önce bölüm hakkında bilgi vereyim, bu bölümde aramıza yeni iki tane karakter gelecek, onlar diğer iki fantastik kitabımın başrolleridir. Dolunayın Altında'dan sonra yazacağım yeni kitapların başrollerini bu bölümde göreceğiz, evrenler birleşmiş gibi olacak. Onlara bayılacağınıza eminim, kitapları yakın bir zamanda yayımda olacak.
Bölüme geçmeden önce oy vermeyi unutmayınn.
Bölümün medyadaki şarkıyla okunması tavsiye edilir.
İyi okumalarr 🤍
85. Bölüm |Final Part 2|
"Sonda ve Sonsuzlukta..."
Kaybediyor şeytanın meleği,
Şeytanın kaderi izler çiçeği,
Solar bütün umutlar gibi...
Gözlerimi kapadım. Yağmur damlaları kirpiklerimi, saçlarımı ve elbisemi ıslattı. Kendime bu anı hissetmek için birkaç dakika verdim ve ardından gözlerimi tekrar açtım. Sanki bitecekmiş gibi, gözlerimi kapatınca her şey eski haline dönecekmiş gibi etrafa baktım ama hayır.
Bir kıyametin, cehennemin içindeydik ve saniyeler geçiyor, dahada kötüleşiyordu.
İnsan dünyasında, eskiden yaşadığım dünyada ölülerimizi toprağın altına gömerdik ama şu anda bulunduğum, doğaüstü varlıkların yani kendi türümün arasında böyle bir şey yoktu. Orman ruhu cesetleri alırdı, sevdiklerimizden geriye eşyaları kalırdı.
Birde bu dünyada en sevdikleri yerler.
Geleneğimiz buydu. Yani ben şimdi öğreniyordum çünkü buradayken hiç bir cenazeye tanık olmamıştım. Annem dışında sevdiğim kimseyi kaybetmemiştim.
Ama şimdi, farklıydı. Ayaz'ın, Savaş'ın abisinin cenazesine tanık oluyorduk.
Melek ve Şeytan sarayının arka tarafında, şeytanımın bana uçmayı öğrettiği uçurumda, uçuruma uzak ama ağaçlara yakın bir köşede prenslerini son yolculuğuna uğurlamak isteyen halkla birlikteydik. Yara bere içindeki, göz yaşlarını tutamayan melek ve şeytanların arasında en önde Kraliçenin hıçkırıklarını dinliyor, bir annenin feryadı kulaklarıma kazınıyordu.
Ayaz'ın en sevdiği yer burasıydı.
Bir cesedi yoktu, Akira onu götürmüştü. Bu herkes için daha iyi olmuştu çünkü daha fazla acıyı kimse kaldıramazdı.
En sevdiği yer mezarı olmuştu. Gözlerim doldu tekrardan. O bunu hak etmemişti ama cesurca savaşmıştı. Yetişememiştim, onu iyileştirememiştim. Yaralandığı kılıçta iblis zehri vardı. Amara'nın beni zehirlediği zehir vardı. Akira'da yetişememişti çünkü o da yaralıydı.
Bunun bir savaş olduğu zihnime Lena'nın çığlığıyla kazınmıştı. Ağlayan şeytanımın haykırışıyla ise bir daha çıkmamak üzere bir anı olarak yerleşti belleğime.
Yağmur damlalarıyla ıslanan toprağa baktım. Buruk bir gülümsemeyle, dolu gözlerimle Melek ve Şeytan krallığının prensini son yolculuğuna uğurladım kendi içimde. "Çok cesurdun, Ayaz. Kader umarım sana yol gösterir..." diye fısıldadım. Dudaklarımdan çıkan cümleyle bir ejderha kükremesi duyuldu. Kader, bize sesleniyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dolunayın Altında
FantasiaHiç bilmediğiniz bir yerde, tanımadığınız varlıkların arasında bir şeytana bağlı olduğunuzu öğrenseniz, ne yapardınız? Üstelik tüm varlıkların soyu sizin elinizde olsa... Asıl soru, siz hiç bir şeytana sonunu bile bile aşık oldunuz mu? Onun ateşinde...
