Dolunayın Altında

27. Bölüm

Ben geldimmm. Bölümü 10 dakikada yazdığıma inanmıyorum ellerim ağrıyor ve derslerin arasında bilgi karmaşası oldu ksnskmsmsl.

oznurdumn26 seni kıramadım 😘

Neyse daha fazla bekletmeyeyim.

İyi okumalar bebeklerim 💕 💕

Kraliçeden mesaj getirmişti. Ortamda uzun bir sessizlik oldu. Havanın kararmasıyla Vampirlerin gözlerindeki kırmızı daha belirgin oldu. Bu... Bu çok ürkütücü.

Vampirlerden korktuğum için mırıldanarak şeytana biraz daha yaklaştım. Arkasında hareketlenme olunca yüzünü yana çevirdi ve derin bir nefes aldı. Sonra tekrar önüne döndü.

"Söyle" Dedi emir veren bir sesle. Serkan dudaklarında anlık bir tebessüm belirdi.

"Kraliçe kapımızın koruyuculara her zaman açık olduğunu söylüyor" dediğinde yutkundum. "Ve sana da Savaş"

Bu kraliçe gerçekten onun tarafına geçiceğimizi mi sanıyordu. Saçmalık.

Şeytanın arkasından bir kaç adım uzaklaştım ve soğuk bir sesle konuşmaya başladım. "Gerçekten sizin yanınızda olacağımızı mı sanıyorsunuz? Kendinizi kandırmaya devam edin" dedim ve bana cevap veren Serkana gözlerimi kısarak baktım.

"Sana sormadım zaten güzelim Savaş nereye, sende oraya" Dedi ve sırıttı.

Bakışlarımı Savaşa çevirdim. Sessizdi. Neden cevap vermiyordu? İçimi kaplayan sıkıntıyla titrek bir nefes aldım. Yanlış bir şey yapmazdı değil mi?

Kaşlarımı çattım ve kararsız yüz ifadesini hiçe sayarak ona seslendim. "Savaş?" dedim ve yutkundum. "Neden cevap vermiyorsun?" Lütfen düşündüğüm şeyi yapma diye haykırdım içimden. Lütfen...

Serkandan gülme sesi gelince çaresiz bakışlarımı ona çevirdim. "Çünkü güzelim" Dedi ve Savaşa baktı. "Şeytan bu savaşta, tarafsız olan" Duraksadı. "Belkide eski dostlarının yanına dönmek istiyordur" dediğinde nefes alamadım.

Hayal kırıklığına uğramış gözlerle ona baktım. Başını öne eğmiş dümdüz yere bakıyordu. titrek sesimle konuşmaya başladım. "Savaş" Dedim ve yutkundum. "Bu da ne demek oluyor?"

Yine cevap vermedi. Nefes alamıyordum. Gözlerimin kızardığına emindim. Gözlerimi kapattığımda ise bir damla yaş yanağıma doğru yol aldı. Lütfen dalga geçiyor olsun...

"Sa...Savaş" Dedim titrek sesimle. Ağlıyordum. Bir damla yaşın yerini daha fazlası almıştı. "Ne...Neden cevap vermiyorsun? Bir şey söylesene" sesim sona doğru yüksek çıkmıştı. Hayal kırıklığına uğramıştım ama çaresizlik hissi daha ağır basıyordu. Beni kandırmış mıydı?

Arkasında değildim artık, vampirler bile ondan daha doğru gelmişti. Ağlamamak için derin derin nefesler alıyordum. Lütfen yapmadığına dair bir şey söylesin. Ufacık bir cümle bile bana yeterdi. Gözlerimi bana bakmayan suratından çektim.

"Şeytandan ne beklersin ki zaten?" dediğimde kafasını yavaşça kaldırdı. Gözlerinden bir şey anlamıyordum. Çok kararsızdım.

Başımı geriye doğru attım ve Yavaşça yutkundum. Gözlerim yanıyordu. Görüş alanım bulanıktı. Elimin tersiyle yanağımdaki göz yaşlarımı sildim.

Sırtımda ki acı ve üşümemi söylemiyordum bile... Hayal kırıklığı ve sinir daha ağır basıyordu.

Serkan alay dolu bir sesle konuşmaya başlayınca yumruklarımı sıktım. Ellerimi o kadar çok sıkılmıştım ki kanamaya başlamıştı ama buna aldırış etmemiştim. "Sana söylemememiş miydi?" Gözlerimi kıstım ve cevap verdim.