[TAMAMLANDI]
On yedi yaşındaysanız,notlarınız kötüyse ve en yakın arkadaşınıza aşıksanız...Hayatınız çok zor olabilir...O zaman,Eray gibi Serdar Ortaç dinleyerek,efkarlanabilirsiniz.
İki erkeğin aşkını anlatıyor...Sevmeyen varsa okumasın...
-Berce...
İkinci sınavlar bitmişti...Eray,Enes'in zoruyla ders çalıştığı için biraz olsun notlarını toparlamıştı.
Yılbaşını,eski günlerdeki gibi, Enes,Ersy,Edhem ve Âmir'in aileleri buluşmuş yemekler,içecekler,tombala derken beraber yeni yıla geri sayımla değil,Eray'ın zoru ile Serdar Ortaç -Dansöz dinleyerek girmişlerdi.
Enes ve Eray ilk zamanlar birbirleri ile vakit geçiyorlardı. İkisi hep güldürüyorlardı -ki Enes hiç gülen bir insan değildi,bu onun için büyük bir gelişmeydi.
Aralarda elleşiyor,öpüşüyorlardı. Birbirlerine sarılarak uyuyorlardı ta kii Eray,Kuzey ile konuşmaya başlayana kadar.
Üzülerek söylüyorum ki...Eray bu dönemde Kuzey ile azıcık bile olsa konuşmuştu.
Tamam azıcık değil baya baya konuşmuşlardı.Enes ile araları yavaş yavaş eskisi gibi olmuştu,hatta eskisinden bile berbat bir hâl alıyordu.
Eray farkında değildi çünkü Kuzey ile ilgileniyordu ama Enes bu durumdan zerre mutlu değildi,birkaç kere neden eski hale döndüklerini sorduğunda aldığı cevap 'Korkuyorum,ayrılırsak ilişkimiz berbat olur,bunca seneyi çöpe atmam,sen benim çocukluğumsun-gençliğimsin silemem..' Tarzı cevaplar almıştı.
Kuzey ile görüşüyor olmalarından şüphe ediyordu tabii ama Eray ona yalan söylemezdi...Değil mi?
.
Enver "Kanka!Neden içmiyorsun ya?"Diyerek kendini Eray'ın yanına attı kendisini.
"Enver sikicem he!" Eray'ın canına tak etmişti artık!Çocuk bir saniye olsun kıçınım dibinden ayrılmıyor ve her seferinde uyuşturucu,alkol falan içirmeye çalışıyordu.
Sinirle ayağa kalkarak depodan çıktı.
Enes:Eray.Beni neden beklemedin?Beraber eve dönecektik. (16.20) Neredesin? (18.40) Sakın düşündüğüm yerde olma. Kuzey ile berabersin değil mi?
Son attığı yeni mesaja cevap verecekti ki deponun arkasında konuşan Kuzey ve Enes'i görmesiyle köşeye saklandı.
"Eray'ın duygularını kullanarak mı onu koruyorsun?"Dedi Kuzey yalancı bir sinirle."Kuzey,laflarımı çarpıtma!"Diyerek bağırdı Enes.
"Eray'ın bana olan duygularını kullanarak onu senden koruyorum diye,Sen demedin mi lan?"
Enes,Kuzey'in kendi laflarını götünden anlamış bir halde konuşmasına, o kadar sinirlenmişti ki kendini açıklama gereği duymadan,çocuğun yakasına yapıştı.
Eray için o an zaman durdu....Son zamanlarda Enes'ten kaçıyor,yalan söylüyor oluşu,Kuzey ile gizlice buluşları sanki hiç olmamış gibi bütün mızrakları Enes'i gösteriyordu.
Saklandığı yerden çıkarak "Bunca şey yalan mıydı Enes!?'Diye bağırdı Eray.
Kavga eden ikili çocuğun sesini duyarak birbirlerinden ayrıldı.
Enes'in çenesi karıncalandı,elleri uyuştu..Yanlış anlaşılmanın verdiği hüzün ile "Seni Kuzey'den korumaya çalışıyordum!"Diyebildi sadece.
Eray dolan gözlerini silerek,sinirli bir şekilde yanlarına gitti.
Her şeyin bir yalan olmasından korkuyordu.Enes'in öpüşlerinin, dokunuşlarının, sözlerinin, gülümsemesinin, her şeyin bir yalan olduğunu düşünmek ona korkutucu geliyordu.
Haftalarca hatta yıllarca yanında olan çocuğu, bir anda kaybetmekten korkmuştu.
"Kuzey doğru söylüyor değil mi?Bir anda, eskisinden çok daha yakın davranmaya başladın bana.Kullanıyordun beni."Diyerek arkasını döndü.
Enes gitmekte olan çocuğun kolunu tuttu."Eray bir dinle.Hiçbir şey yalan değildi.Seni severken aynı zamanda Kuzey'den korumaya çalışıyordum.BU PUST CÜMLELERİ GÖTÜNDEN ANLIYOR,ONA İNANACAK MISIN?!"
Kuzey tenis maçı izler gibi ikiliyi izliyordu.
Eray kolunu Enes'ten kurtararak, Kuzey'in elini tuttu."Beni ondan korumana ihtiyacım yok!"
Eray,Enes'in bir şey söylemesine izin vermeden Kuzey ile beraber oradan ayrıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eray aptalsın amk çocu...
Kendi karakterime delleniyorum şu an.
Eray,bir nevi Enes'i yedekte tutuyor gibi bir şeydi.Kuzey ile konuşmaya başlayıp aralarını açan Eray'dı ama ne olursa olsun,Enes'in ondan gitmeyeceğini biliyordu..
