Πάθος Για Εκδίκηση!

6. Με τον κίνδυνο να παραμονεύει!

Ερμής!

"Δεν σου αξίζω άγγελέ μου..."έλεγα στον εαυτό μου όσο την παρατηρούσα να κοιμάται. "Δεν μου αξίζει τίποτα καλό εμένα..." Είπα διώχνοντας προσεχτικά τα μαλλιά της από το πρόσωπό της. Εκείνη είχε μείνει δίπλα μου όλη νύχτα και μου κρατούσε το χέρι όπως της είχα ζητήσει. Έδειχνε τόσο ήρεμη και αθώα όσο κοιμόταν. "Όσο και να πρέπει να μείνω μακριά σου, εγώ σε θέλω... Θέλω να μυρίζω το άρωμά σου, και να αγγίζω το δέρμα σου..." Της έλεγα χαμηλόφωνα και άρχισα να αγγίζω ανέπαφα το σώμα της. Χάιδευα πολύ απαλά το χέρι της και το δέρμα της έδειχνε να ανατριχιάζει από το χάδι μου. Της έδωσα ένα φιλί στον ώμο φέρνοντας το σώμα μου πιο κοντά της και κρατώντας την μέση της πολύ απαλά. Έπαιζα με την λεπτή ραντα στο νυχτικό της καθώς τα χείλη μου εξερευνουσαν την υφή του κορμιού της. Στα αφτιά μου ήχουσαν οι δειλοί και μικροί αναστεναγμοί της.

"Ερμή..." είπε το όνομά μου νυσταγμένα και προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της. Όπως κουνούσε το σώμα της, το νυχτικό της άρχισε να μου αποκαλύπτει περισσότερο το σώμα της. Ήταν αδύνατον να πάρω τα μάτια μου από την θέα του κορμιου της. Πλησίασα τον λαιμό της με το κράτημά μου να γίνεται πιο δυνατό επάνω της. Σφίγγοντας στα δάχτυλά μου το ύφασμα.

"Θέλω να στο βγάλω..." της είπα προσπαθώντας να γρατζουνησω το σώμα της. Εκείνη ανάσαινε έντονα και προσπάθησε να το κρύψει για να μην την καταλάβω όπως και στην αίθουσα συσκέψεων. Ήθελε να κρατήσει τις άμυνές της. " Πήγαινε να αλλάξεις γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρατηθώ άλλο. "Εκείνη μου κράτησε το χέρι μόλις κατέβηκε στις καμπύλες της και ανάμεσα στους μηρούς της. "Σου έχω ετοιμάσει πρωινό..." Της είπα εγώ και εκείνη με κοίταξε έκπληκτη. Αμέσως έπιασα τον δίσκο από το κομοδίνο δίπλα της και το έφερα μπροστά της. " η αλήθεια είναι πως δεν το έχω ξανά κάνει... ήθελα να κάνω κάτι όμορφο για εσένα επειδή έμεινες στο πλευρό μου όλη νύχτα, μα δεν ξέρω και πολλά από αυτά. "Έλεγα με αμηχανία και τρίβοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού μου.

"Είναι υπέροχο. Πραγματικά υπέροχο Ερμή..." μου χαμογέλασε απρόσμενα και ζεστά. Ύστερα ήπιε μία γουλιά από τον χυμό της. Μόλις χτύπησε το κινητό μου άρχισα να το κοιτάζω επίμονα. Φόρεσα το σακάκι μου για να φύγω. "Όλα εντάξει Ερμή;" με ρώτησε εκείνη και έκανε να σηκωθεί.

"Ναι, θέλω να πιστεύω... " της απάντησα σκεπτικός." Προέκυψε μία δουλειά με τον αδερφό μου και δεν μπορώ να την αναβάλλω. Θα τα πούμε σε λίγο στο γραφείο, εντάξει;" της είπα δίνοντάς της ένα φιλί στο κεφάλι. "Αν χρειαστείς κάτι μην διστάσεις να μου τηλεφωνήσεις..." της έλεγα κοιτώντας την στα μάτια και ύστερα έφυγα βιαστικά για το αυτοκίνητό μου.