Πάθος Για Εκδίκηση!

33. Η αλήθεια δοκιμάζει τον έρωτα!

Αφροδίτη!

Κράτησα το όπλο και με τα δύο μου χέρια και έκανα ένα βήμα προς τα πίσω , χωρίς να χάνω τον στόχο μου. Την καρδιά του... Τον κοίταζα στα μάτια όπως έκανε και εκείνος με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου πριν πατήσει την σκανδάλη. Σκούπισα το δάκρυ μου με θυμό και δύναμη και πέρασα το δάχτυλό μου στην σκανδάλη. Ύστερα έκλεισα τα μάτια μου.

"Εσένα, το λάθος μου το μεγάλο... Εσένα, που μου κατέστρεψες την ζωή... Εσένα αγαπάω!" Είπα και πέταξα το όπλο του στον γκρεμό.

"Σε αγαπάω... Σε αγαπάω... Σε Αγαπάω!" Έλεγε εκείνος μόλις έτρεξα για πρώτη φορά στην αγκαλιά του. Με έσφιγγε στο σώμα του όσο έκλαιγα σιωπηλά εξωτερικά και πιο δυνατά μέσα μου. "Σε αγαπάω με κάθε κομμάτι της ύπαρξής μου Αφροδίτη. Δεν με νοιάζει η αλήθεια ούτε το όνομά σου. Δεν με νοιάζουν ολα όσα μας θέλουν χώρια. Είσαι ο άγγελός μου και η αναπνοή μου. Αγαπώ τον τρόπο που κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει και να ηρεμεί." Έλεγε κρατώντας το πρόσωπό μου.

"Σώσε με Ερμή! Σωσε με αγάπη μου..." του έλεγα χαμηλόφωνα και ένωσα το μέτωπό μου με το δικό του.

Ύστερα πήρε αργα τα χέρια του και στράφηκε προς την θέα. Τα σταύρωσε κάτω από το στέρνο του." Ξερω την πραγματική σου ταυτότητα από τότε που με πυροβόλησαν στο σπίτι σου. Άκουσα όλα όσα λέγατε εσύ και ο Μάνος ,όταν πιστεύατε πως δεν είχα τις αισθήσεις μου. Οπως επίσης θύμαμαι οτι εσυ με έσωσες και δεν εγκατέλειψες.
Ο πόνος και ο πυρετός με έκαναν να σε ψάχνω. Μου έλεγαν πως σε έχω ανάγκη με τον δικό τους τρόπο. Εσύ με τράβηξες από το σκοτάδι για αυτό μπόρεσα να αφεθώ μονάχα σε εσένα. Ήσουν πάντα δίπλα μου όταν σε χρειαζόμουν, με ενα μαγικό και μοναδικό τρόπο. Όμως δεν μετανιώνω για εκείνο το βράδυ Αφροδίτη! " Είπε εκείνος και με κοίταξε ελάχιστα." Για εμένα δεν ήταν μόνο εκδίκηση και μίσος. Ήταν τιμωρία και δικαίωση." Είπε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του για να με πλησιάσει. "Δεν ήθελα να σε πονέσω περισσότερο και να σου καταστρέψω την εικόνα που είχες για την οικογένειά σου. Για αυτό δεν έπρεπε να σου μιλήσω."

"Πες μου την αλήθεια Ερμή! Εδώ που φτάσαμε θελω να ξέρω..." Έλεγα εγώ τρελαμένη και έβαλα τα χέρια μου στο σώμα του. "Εκείνο το βράδυ, στο σπίτι σου ήταν ο πατέρας μου;" τον ρώτησα μην μπορώντας να πω ούτε τις λέξεις. Όλα όσα βρήκα στο γραφείο του και οσα μάθαινα από εκείνον όλον αυτόν τον καιρό , έμπαιναν πλέον σε μία σειρά.

"Ναι Αφροδίτη!" Μου είπε και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Έκλεισα το ανοιχτό μου στόμα και με τα δύο μου χέρια για να μην ουρλιάξω. Ακομα και αν είχα συνειδητοποιήσει την αλήθεια, πως μπορούσα να την δεχτώ; "Πριν ξεκινήσουν όλα εγώ και ο Νίκος ορκιζομασταν πως θα μείνουμε για πάντα οι καλύτεροι φίλοι. Σαν αδέρφια. Ήταν χαρούμενος εκείνο το βράδυ γιατί απο μέρα σε μέρα θα γενιοσουν εσύ. Όταν βγήκα από τις φυλακές ανηλίκων και επέστρεψα στο σπίτι μου , η αδερφή μου με αγκάλιασε τρέχοντας. Ο Αλέξης δεν μου μίλησε. Με είδε και κρύφτηκε στο δωμάτιό του. Είχα καταλάβει πως δεν ήταν ο αγαπημένος μου αδερφός. Αυτός που άφησα πίσω μου όταν έφευγα με τα χίλια ζόρια. Τότε δεν το είχα σκεφτεί έτσι επειδή ήταν ο πιο ευαίσθητος από εμας. Είχα προσέξει μόνο τα χέρια της αδερφής μου. Ήταν άσχημα σημαδεμένα. Εκείνη μου χαμογέλασε ήρεμα και γλυκά. Μου είπε να μην ανησυχώ και πως όλα πέρασαν σαν ένα κακό όνειρο. Περίμενε να με δει και να με αγκαλιάσει για μία τελευταία φορά. Έβαλε τέλος στην ζωή της επειδή την βίασαν δύο άντρες. Την πέταξαν στα χώματα επειδή εκείνη δεν ήταν ερωτευμένη με τον έναν από αυτούς. Τους παρακαλούσε να την βοηθήσουν και να σταματήσουν. Μα δεν το έκανε κανένας απο τους δύο. Και εγω δεν ήμουν εκει για να την προστατέψω σαν μεγάλος αδελφός. Ο πατέρας μου, μου δίδαξε τα όπλα και πως να κινούμε στο σκοτάδι για να μην με νικήσει κανένας από τους εχθρούς μου. Για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τους Σερέτη και να μπω στο σπίτι. Ο αδερφός σου φρόντισε εδώ και αρκετό καιρό να σβήσει τα ίχνη σου και όταν έμαθα πως η μητέρα σου πέθανε στην γέννα ,νόμιζα πως δεν τα κατάφερες και εσύ. Μα δεν ήσουν εσύ ποτέ ένας από τους στόχος μου. " μου εξηγούσε και εγώ άρχισα να τρέμω και να δακρύζω με ορμή. Ένιωθα τόσο βρώμικη που χρησιμοποιούσα τα δάκρυά μου για να ξεπλυνω αυτό το κακό από πάνω μου. Αγγιζα το κορμί μου και το δέρμα μου με μίσος και απέχθεια. " Ήταν μόνο ο πατέρας σου και ο αδερφός σου. " έλεγε εκείνος και είχα καταλάβει πως ο ένας από τους δύο άντρες, που σκότωσαν την αδελφή του , ήταν ο δικός μου αγαπημένος αδερφός. Προσπαθούσα να με ματωσω για να μην κυλάει το αίμα τους στις φλέβες μου. Να πονέσω για να μην έχω καμία σχέση μαζί τους. "Αφροδίτη σταμάτα! Τι κάνεις; Για αυτό δεν ήθελα να σου πω την αλήθεια." Έλεγε ο Ερμής και κράτησε τα χέρια μου με δύναμη. Έκλεισα τα μάτια μου νιώθοντας πως δεν μπορώ να αναπνεύσω.