Πάθος Για Εκδίκηση!

29. Touch me!

Αφροδίτη!

Στάθηκα μπροστά από το παράθυρό μου, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω όλα όσα συνέβησαν σήμερα. Έπαιζα ελάχιστα με την λευκή κουρτίνα καθώς παρατηρούσα τα αστέρια στον ουρανό και ένιωθα ακόμα πιο μπερδεμένη από τα λόγια του  μεγάλου Φορεστερ. Μου είπε ένα ευχαριστώ ξαφνικά και ύστερα εξαφανίστηκε. Έτριψα ελάχιστα τους ώμους μου από το δροσερό αεράκι που με φυσούσε.

"Βγες έξω! Φύγε τωρα! Θέλω να μείνω μόνος. " άκουσα ξαφνικά φωνές μέσα από το σπίτι.  Έπιασα στα γρήγορα την ρόμπα μου για να βγω από το δωμάτιο και να μάθω τι συμβαίνει. Ο Ερμής φώναζε πολύ δυνατά καθως  βρισκόταν κλεισμένος στο δωμάτιό του. "Ποναω!" Έλεγε με δυνατές κραυγές και τότε άρχισα να ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες για να πάω κοντά του.  Όταν έφτασα στον διάδρομο  άκουγα γυάλινα αντικείμενα να σπάνε καθώς εκείνος δεν σταματούσε τις κραυγές.

"Χριστέ μου! Αγάπη μου..." έλεγα εγώ με την καρδιά μου να ραγίζει. Πρώτη φορά τον έβρισκα σε αυτήν την κατάσταση. Καταλάβαινα πως εκείνος υποφέρει μόνο  απο τον τρόπο που ανάσαινε κάτω από τις φωνές του.

"Αφροδίτη ευτυχώς είσαι εδώ!" Είπε η Ελπίδα που την είχε διώξει κακήν κακός από το δωμάτιό του.

"Είπα δεν θέλω να δω κανέναν! " φώναξε ο Ερμής έξαλλος  μόλις άνοιξα την πόρτα. Εκείνος έσφιγγε τα σεντόνια στα χέρια του και κοντά στο κεφάλι του.

"Ούτε εμένα;" του είπα για να με προσέξει. 

"Νόμιζα πως δεν θα ξανά ερχόσουν κοντά μου." Είπε εκείνος και έκλεισα την πόρτα και την κλείδωσα για να μείνω μόνη μαζί του. Εκείνος ξάπλωσε στο  κρεβάτι τρέμοντας κατακόκκινος από πόνο,  θυμό και αναμνήσεις.

"Τι έπαθες αγάπη μου; τι συνέβη; τι σου έκαναν; " τον ρώτησα και κάθισα στο κρεβάτι του κάνοντας να τον χαϊδέψω. Όμως σταμάτησα επειδή ήξερα πως δεν θα με άφηνε να το κάνω. "Ηρέμησε αγάπη μου.  Είμαι μαζί σου... Πάντα!" Είπα εγώ και εκείνος ξάπλωσε το κεφάλι του στα πόδια μου.

"Οι αναμνήσεις πονάνε τόσο δυνατά το κεφάλι μου. Οταν μένω μόνος δεν το ελέγχω Αφροδίτη. Τρεμουν τα χέρια μου
... "Έλεγε κρατώντας το χέρι μου και αγκαλιάζοντάς με όσο πιο καλά μπορούσε για να μην του φύγω. "Βοήθησέ με, σε παρακαλώ. Διώξε κάθε πόνο από το μυαλό,  την ψυχή και την καρδιά μου.  Ακομα και από το κορμί μου." Έλεγε εκείνος με απόγνωση και χωρίς αντοχές. "Σώσε με από αυτήν την κόλαση. Αυτο το σπίτι εχει τόσες άσχημες αναμνήσεις."