Πάθος Για Εκδίκηση!

34. Στα μονοπάτια του έρωτα και του κινδύνου!

Αφροδίτη!

"Σε αγαπάω για να σε σκοτώσω..." είπε ο Αλέξης χωρίς να πιάσει καν την σκανδάλη . " Φύγε τώρα! Μα θα τα πούμε σύντομα. Τότε θα πω την τελευταία λέξη εγώ." Είπε και εγω κράτησα το χέρι του Ερμή για να φύγουμε.

"Αλέξη σταμάτα εδώ. Σε παρακαλώ... Πριν γίνει κάτι που θα μετανιώσετε και οι δύο. Υπάρχει ακόμα χρόνος για να τα διορθώσεις όλα. " Του είπα εγώ με χαμηλή φωνή και ύστερα εκείνος βγήκε στην πίσω αυλή του σπιτιού, χωρίς να υποχωρεί. Αγκάλιασα τον Ερμή επειδή ήξερα πως εκείνος δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τον αδερφό του. "Ηρέμησε αγάπη μου." Είπα εγώ ακόμα και αν δεν έλεγε λέξη εκείνος γι'αυτό .

"Θέλω να ζήσω Αφροδίτη!" Είπε εκείνος και μου κράτησε τα χέρια μπροστά από το αυτοκίνητό του. " Εσύ είσαι η ελπίδα μου." Είπε και εγώ κράτησα το πρόσωπό του.

"Εμάς ούτε ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει." Του είπα και τον φίλησα. Τότε εμφάνισε στα ξαφνικά ένα μικρό κουτάκι δώρου.

"Νομίζω πως αφήσαμε κάτι στην μέση." Είπε εκείνος μόλις μου το έδωσε. Εγώ το άνοιξα και βρήκα ένα κλειδί μέσα σε ένα ασημένιο άγγελο για μπρελόκ. Χαμογέλασα έντονα χωρίς να θέλω να σκεφτώ αν θα κρατήσει και πόσο. Ήθελα να το ζήσω. Ύστερα εκείνος μου άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού για να φύγουμε από αυτό το μέρος. Στην διαδρομή έγειρα το κεφάλι μου στον ώμο του. "Καλωσήρθες αγάπη μου στο σπίτι μας." Είπε ο Ερμής μόλις φτάσαμε μπροστά από ένα μεγάλο και ζεστό σπίτι κοντά στο αγαπημένο μας μέρος. Είχε μεγάλα παράθυρα με θέα την πόλη και ένα τεράστιο κήπο. " ελπίζω να σου αρέσει." Είπε εκείνος μόλις κατεβήκαμε από το αμάξι και ανεβήκαμε τα πρώτα σκαλιά για να μπούμε μέσα.

Ξεκλειδωσα την κύρια είσοδο με ένα μαγεμένο βλέμμα. Ευχόμουν να παγώσει ο χρόνος για να μην χαλάσει αυτή η στιγμή. Η καρδιά μου με προειδοποιούσε συνέχεια για αυτό το κακό. Τα λόγια του Αλέξη δεν ήταν ψεύτικα. Αμέσως μετά έκανα το πρώτο βήμα και κοίταξα τον Ερμή αυθόρμητα.

Έμοιαζε ένα σπίτι για μία μεγάλη και όμορφη οικογένεια. Χάιδεψα ελάχιστα τον μπεζ καναπέ όπως προχωρούσα προς την μαγευτική θέα και το έκανα εικόνα στο μυαλό μου. Είχε ακόμα και τζάκι για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Τα μάτια μου έλαμπαν απο συγκίνηση και ευτυχία. Μεριασα ελάχιστα την κουρτίνα για να δω τον ουρανό και ο Ερμής με αγκάλιασε από πίσω μόλις έκλεισε την πόρτα. Έκανε στην άκρη τα μαλλιά μου και φίλησε τον λαιμό μου.

"Είναι υπέροχο αγάπη μου..." του είπα με ένα γλυκό βλέμμα και γύρισα για να τον φιλήσω.