Πάθος Για Εκδίκηση!

26. Τα γενέθλια του Ερμή!

Ερμής!

"Αυτό είναι το αγαπημένο μου σημείο!" Είπα μένοντας ακίνητος και παρατηρώντας τον Μάνο να πλησιάζει. Αγκάλιασα την Αφροδίτη για να μην φοβάται.

"Που χάνεις;" Έλεγε εκείνος πιέζοντας το πιστόλι στο κεφάλι μου.

"Όχι, που σου σπάω τα μούτρα... Ξανα!" Είπα εγώ και γύρισα και τον χτύπησα αρκετά δυνατά. Ταυτόχρονα ο Μάνος πυροβόλησε τον ένα από τους δύο άντρες και εγώ τον άλλον. Τον κρατούσα απο τον λαιμό και δεν έχανα τον στόχο μου. " Ή ρίχνεις ή πεθαίνεις!" Του είπα εγώ και εκείνος πυροβόλησε έναν σωλήνα με υγραέριο. "Μάνο φύγετε από εδώ!" Του είπα για να προστατέψω εκείνη. Με το παραμικρό τα πάντα μπορούσαν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή.

"Όχι Ερμή!" Έλεγε εκείνη χωρίς να αφήνει το χέρι μου. Εκείνος ο άντρας σηκώθηκε για να μου επιτεθεί.

"Αφροδίτη έλα μαζί μου..." Έλεγε ο Μάνος και την σήκωσε στην αγκαλιά του για να την μεταφέρει έξω και να την σωσει.

"Σε αγαπάω!" Της είπα καθώς πάλευα με τον Αντώνη και το όπλο μου είχε γλιστρήσει από τα χέρια μου. Ο Μάνος κλώτσησε την πόρτα με το πόδι του για να την ανοίξει και έτρεξε έξω.

"Μεγάλες δηλώσεις απο έναν Φορεστερ!"

"Είσαι τόσο ηλίθιος! Μια ζωή ένα θύμα... Ένας τελειωμένος. " Έλεγα εγώ και κλώτσησα το όπλο από τα χέρια του. Άρχισα να τον χτυπάω ασταμάτητα με τις γροθιές μου αρκετά δυνατά. "Αυτή σου έσωσε την ζωή εκείνη την νύχτα, μα τώρα δεν σε σώζει κανείς." Έλεγα εγώ και αμέσως μετά έπιασα το όπλο μου από κάτω.

"Δεν πρόκειται να γλυτώσεις Ερμή Φορεστερ. Θα σε πάρω μαζί μου αν χρειαστεί!" Έλεγε εκείνος με ένα κινικο χαμόγελο και έκανε να φτάσει το πιστόλι.

"Αυτό γιατί τα έβαλες με την γυναίκα μου άθλιο υποκείμενο. " Είπα και τον σκότωσα με μία μόνο σφαίρα. Έκανα να φύγω και έτσι γύρισα την πλάτη μου. Σταμάτησα μόλις άκουσα τον θόρυβο ενός μεταλλικού αντικειμένου, γύρισα στο πλάι το κεφάλι μου και πάτησα την σκανδάλη σε αυτόν που βρισκόταν στο πάτωμα και πάλευε να πιάσει το όπλο του για να μου επιτεθεί πισώπλατα. Ο σωλήνας άρχισε να υπερθεμενετε απο την διαρροή και εγώ είχα μερικά δεύτερα για να βγω και να απομακρυνθώ από το κτήριο. Σκεφτόμουν μόνο την Αφροδίτη. Έπρεπε να τα καταφέρω για εκείνην. Στην τσέπη μου βρήκα οτι χρειαζόμουν για να κάνω μία έξοδο που αρμόζει στον Ερμή Φορεστερ.

Αφροδίτη!

"Δεν πάω πουθενά χωρίς τον Ερμή!" Έλεγα στον Μάνο καθώς έλεγχε το μέρος και με έβγαζε με ασφάλεια. Και τότε ούρλιαξα στον ήχο από τον πυροβολισμό. Έκλεισα τα αφτιά μου αρκετά τρομοκρατημένη και κουρασμένη από τον συγκεκριμένο ήχο.