Πάθος Για Εκδίκηση!

38. Αιχμάλωτες καρδιές!

Αφροδίτη!

Είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι της φυλακής έχοντας στην αγκαλιά μου το πουκάμισο του Ερμή για να μην μου λείπει η μυρωδιά του όπως το άγγιγμά του. Μύριζα τον γιακά του σαν να φιλούσα τον λαιμό του και μάζευα το σώμα μου σε μία άκρη. Απόψε ήταν το πρώτο μου βράδυ στις φυλακές. Το πρώτο απο τα υπόλοιπα δέκα χρόνια. Το πρώτο που θα πέρναγα μακριά του και δεν θα επέστρεφε για να με αγκαλιάσει.

"Καινούργια;" φώναξε μία γυναίκα απο το τραπέζι. Μα εγώ συνέχισα να παραμένω ήσυχη και να χαϊδεύω το πουκάμισο στο σώμα μου. "Ε! Σε εσένα μιλάω..." Είπε νευριασμένα επειδή δεν της απαντούσα. "Ποια νομίζεις ότι εισαι και απαξιείς να μας μιλήσεις; εδώ μέσα γίνεται οτι λεω εγώ." Είπε τραβώντας με από το χέρι με αρκετή δύναμη. Εγώ άφησα το πουκάμισο στο μαξιλάρι μου για να πάρω πίσω το χέρι μου.

"Παράτα με στην ησυχία μου! Όπως δεν σε ενοχλώ εγώ , έτσι να μην με ενοχλείς και εσύ. " Είπα εγώ για να αμυνθώ και οι υπόλοιπες δυο, που μιλούσε αρκετά από την ωρα που ήρθα  , άρχισαν να γελάνε.

"Ομορφούλα σε προειδοποιώ... " Είπε εκείνη κρατώντας το πρόσωπό μου με αρκετή δύναμη για να με φοβίσει. "Εδώ μέσα θα κόψεις το υφάκι για να μην βρεθείς χωρίς γλώσσα. Οταν θα σου μιλάω εσύ θα απαντάς."

"Άφησέ την ήσυχη..." Είπε μια άλλη από τις συγκρατουμενές μου και την απομάκρυνε απο εμένα. "Πιες λίγη ζέστη σοκολάτα... εδω η νύχτα είναι πολύ ψυχρή. " Μου πρόσφερε λίγη ζέστη σοκολάτα και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού πολύ προσεχτικά επειδή ήταν έγκυος.

"Αφροδίτη! Και σε ευχαριστώ..." της είπα επειδή με βοήθησε να ξεμπλέξω. "Μα δεν φοβάσαι μην τα βάλει μαζί σου;" την ρώτησα με αδύναμη φωνή.

"Το να είσαι έγκυος εδώ μέσα έχει και τα πλεονεκτήματά του. Πρόσεχέ την αυτήν! Έφαγε ισόβια για ένα έγκλημα που ποτέ δεν διέπραξε." Με προειδοποίησε για να προσέχω. Ήξερα καλά πλέον το που μπορούσε να σε οδηγήσει η απελπισία και η αδικία. Ειδικά οταν δεν έχεις τίποτα άλλο να χάσεις απο την ζωή σου.

"Πόσο μηνών;" την ρώτησα χαϊδεύοντας την κοιλιά της.

"Μπαίνω στον έβδομο σε λίγες μέρες με το κοριτσάκι μου. Καμία φορά σκέφτομαι πως η ζωή σε οδηγεί να κάνεις πράγματα που δεν το περιμένεις και κάπως έτσι περνάει ο χρόνος εδώ μέσα. Να με αποκαλείς Ειρήνη... " Είπε πίνοντας μία γουλιά από την σοκολάτα της.

"Με τον δαίμονά μου είχαμε αποφασίσει να αποκτήσουμε ένα παιδί πριν πεθάνει... ειχε αγοράσει και το σπίτι μας. Το ήθελε πάρα πολύ.  Μα όλα τελείωσαν μέσα σε μία στιγμή. Ήταν η δική μου δύναμη και εγώ η δική του. "Της έλεγα με βουρκωμένα μάτια και ένα γλυκό χαμόγελο.