Πάθος Για Εκδίκηση!

37. Η Αφροδίτη στην φυλακή!

Αφροδίτη!

Αμέσως μετά τον πυροβολισμό ,το όπλο γλίστρησε από τα χέρια μου. Ο Αλέξης γονάτισε μπροστά μου ζητώντας συγγνώμη. Όμως εγώ δεν ξυπνούσα ακόμα και ας είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Κοιτούσα στο κενό και ούτε οι φωνές που υπήρχαν γύρω μου   , ούτε το όνομά μου απο τα χείλη του Μάνου κατάφερναν να με κάνουν να κουνηθώ ή να αναγοικλεισω τα μάτια μου. Ο θυμός και η αγανάκτηση είχαν μετατραπεί σε ένα χάος μέσα μου.

"Αφροδίτη τι έκανες; τι έκανες κορίτσι μου;" Φώναζε σαν τρελός  επειδή πυροβόλησα τον Αλέξη μπροστά σε όλη την αστυνομία και με ταρακουνουσε για να συνέλθω. "Αφροδίτη... Αφροδίτη; που να πάρει η ευχή! Μίλα μου... Μίλα μου μικρή μου γιατί με τρομάζεις. Αφροδίτη σε παρακαλώ. Κάνε κάτι! Φώναξε... Κλάψε... Ότι θες εσύ θα γίνει... Όμως σε  παρακαλώ κάνε κάτι..." μου ζητούσε εκείνος  με βουρκωμένα μάτια  και χαϊδεύοντας το πρόσωπό μου και τα χέρια μου. Μα εγώ παρέμενα ακίνητη στην θέση μου. Χωρίς να μπορώ να ελευθερωσω ούτε τα δάκρυά μου. Δεν είχα δυνάμεις για να αντιδράσω και να  πολεμήσω. Ήθελα να νιώσω πως ο Ερμής μου κρατάει το χέρι. Ήθελα να είμαι κοντά του.

"Είναι νεκρός!" Είπε ένας αστυνομικός μόλις κοίταξε τον σφυγμό του Αλέξη και το ασθενοφόρο έφτασε για τον Ερμή. 

Τότε γύρισα και  κοίταξα τον Μάνο ξαφνικά. Οι γιατροί προσπαθούσαν να επαναφέρουν τον Ερμή στην ζωή. Του έδωσα τα χέρια μου για να με συλλάβει. Ήθελα μία ζωή μαζί του, να πιστέψω στο αδύνατο. Και τώρα δεν έχω εκείνον. "Όχι αυτό... Όχι!" Κατέβασε τα χέρια μου και με αγκάλιασε για να μην μου περάσει εκείνος τις χειροπέδες σε εμένα. "Δεν μπορώ να στο κάνω αυτό. Δεν ξέρω πως να σε προστατέψω από αυτό... " έλεγε εκείνος δακρυζοντας δυνατά.

"Δεν έχω ζωή χωρίς τον Ερμή..." του είπα ξαφνικά και με αδύναμη φωνή , ενώ βρισκόμουν στην αγκαλιά του και τότε απομακρύνθηκε ελάχιστα." Ασε με να παω στο νοσοκομείο μαζί του και ύστερα μπορείς να με συλλάβεις. Θα παραδοθώ η ίδια εξάλλου..." του  είπα  αρκετά χλωμή και εξαντλημένη. Κοίταξα το ασθενοφόρο. Οι γιατροί μετέφεραν τον Ερμή εσπευσμένα στο φορείο.

"Την αναλαμβάνω εγώ!" Είπε εκείνος για να μπορέσει να με πάρει από τους αστυνομικούς. Σκούπισε το δάκρυ του και με κράτησε από το χέρι.

Ύστερα ακολουθήσαμε τον Ερμή και ο Μάνος με συνόδευσε ως το νοσοκομείο με την Μαργαρίτα. Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και με αγκάλιασε για να μπορέσω να περπατήσω και να ανέβω τα σκαλιά του νοσοκομείου. Οι αυτόματες πόρτες άνοιξαν και εμείς αρχίσαμε να πλησιάζουμε κοντά στο χειρουργείο. Οι γιατροί μας απαγόρευσαν να πλησιάσουμε τον Ερμή και χωρίς να χάνουν άλλο χρόνο τον έβαλαν στο χειρουργείο. Άφησα τον Μάνο και ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο σαν ερείπιο. Χρειαζόμουν μόνο εκείνον για να είμαι  ζωντανή.