Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Şu andan itibaren Tutkulu Esirler'in zindanına hoşgeldin. Bu bölüm ruhunu özgür bırakmak isteyen herkese gelsin. Keyifli okumalar dilerim.
BÖLÜM ŞARKIMIZ BREAKİNG BENJAMİN -DANCE WİTH THE DEVİL
ŞARKIYI AÇMAYI DA UNUTMAYALIM :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. BÖLÜM.
''KIRILAN UMUTLAR''
Kendini kandıran insan yalanların esiri olmayı seçendir.
Sessizliğin bütünleşmiş hali ruhumun kırılan cam parçasının aynası gibi. İzleri hala üstümde olsa bile, buna uzun süredir alışmaya mecbur bırakılan yanım kendisini artık özümsedi. Hayaller ve gerçekler bana artık rüyadaymışım gibi oyunlar oynuyor. Hayatımda sadece tek istediğim başarıyı elde etmek oldu.
''Sahiden gerçekten bunu başarabildin mi?'' diye soran yanımı susturamıyorum. Yabancılık hissi etrafımda kol gezmeye devam ediyor. Geçmişteki anıların bütünleşmiş halini ortaya koyduğumda, karşımda duran resimdeki görüntü herşeyi anlatmaya yetiyor.
ÇAĞLA ATAHAN.
Sahiden kimim ben?
Bunu defalarca kendime sormuş olsamda, dünyaca tanınan iş adamı Ünal Atahan'ın kızı olduğum gerçeğini asla değiştirmiyor. Sıradanlık benim her zaman hayatımın baş köşesi oldu. Ufak tefek umutlarımın olmasının yanı sıra, kendim gibi olmaya çalışan kişiliğimle ben her zaman bendim.
Karışıklık tümüyle herşeyi alt üst edebilecek kadar güçlü olsa bile, buna aldırış eden birisi asla olmadım. Varoluşun kaybı, güçlü duyguları içinde barındırsada ben kendimi her zaman dimdik ayakta duran, mesleğini en iyi şekilde yapmaya çalışan, Gazeteci olarak yolumda ilerlemeye devam ettim.
Tıpkı şuan yaptığım gibi.
Düşüncelerimi bir kenara bırakarak karşımda duran bilgisayarıma yarı çatık gözlerle baktım. Hafta sonumu yetiştirmem gereken proje için, gecemi gündümüze katmadan eski gazete sayfalarında araştırma yaparak harcadım. Yanımda duran kupa bardağımın içinde az miktarda kalan kahvemden bir yudum alarak masaya geri koydum.
Işık hüzmesi gözlerimi ağrıtma noktasına getirmiş olsada, bunu sorun etmeyerek sayfa sayılarında gezmeye devam ettim. Gözüme çarpan ilginç bir yazı makalesi gördüğümde ise duraksadım.
''Mesleğinde başarılı olan eski savcı Fırat Demirel, hain bir şekilde cinayete kurban gitmesinden bu yana, 17 sene geçmesine rağmen tanınan cemiyetler arasında hala konuşulmakta. Kendisi 2005 senesinde aile mezarlığında silahlı saldırıya uğramış, ve hayatını kaybetmişti. Merhumun katil zanlılarının izi bulunamamış, ve dosya davası düşerek kapanmıştı. Hala bunun kasıtlı yapılan bir cinayet mi? yoksa neden yapıldığı açıklanamamakta...''
