Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Yeni bölümle tekrar karşınızdayım umarım beğenirsiniz vaktinize değecek bir bölüm yazmışımdır. İyi okumalar dilerim Yorum ve Oylarınızı eksik etmeyin :)
Bölüm şarkımız - MANGA - CEVAPSIZ SORULAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29. BÖLÜM : ''KİRLENMİŞ KALPLER''
'SARP DEMİREL'
Başka bir yenilgimin ardından buna daha yenisi eklenmişti.
Çağla Saygıner her zaman benim zaafım olmuştu. Fakat ilk başlarda bunu kendime bile inandıramazken o benim inancım oldu. O küçük dudaklarının arasından çıkan kelimeler, benim kaderimde ki alın yazımdı. Farklı isteklerle girdiğim bu yolda beni amacımdan saptıran bu kadın bana hayatımdaki ışığın sönmediğini gösterdi. O kadar güzel ve narin şekilde kırılgandı ki içimdeki ses 'Artık sana baktığımda bile incinmenden korkuyorum' diye mırıldandı. O bana aitti. Ben ise kendimi ona çoktan adamış bir adamdım.
Kaybetmek hiçbir zaman hayatımın bir parçası olmamıştı. Küçüklüğümdeki tek istediğim annemin sonsuza dek yanımda kalması ve benden sevgisini eksik etmemesiydi. Fakat durumlar değişmiş ve tam tersi şekilde gerçekleşerek hayat bana ailemle ceza vermişti. Tanrı ise yerine farklı birini seçmiş ve Çağla'yı hayatıma koymuştu.
Günahlarımı görmezlikten gelmişti. Bir umuda tutunmuş ve onu bırakmamak için var gücüyle savaşmıştı. Cesaretine hayran bırakan ama bir o kadar da yabancılık hissiyle dolan bir kadındı. Ben onun için bir yabancıydım... O ise benim yıllardır araştırdığım ve her zerresini iyi tanıdığım biriydi.
Bana tıpkı annemin baktığı sevgi dolu gözlerle bakıyordu. 'Beyaz Zambak' belkide bu cümle ona yakışan en doğru tabir gibiydi. Yaralıydı, ama pes etmeyen bir kişiği vardı. Gülümsediğinde bile içindeki o küçük kızı göstermemeye gayret gösteriyordu. Fakat bilmediği tek bir şey vardı. Ben o hayalleri ölmüş kızı görmeyi seviyordum. Karşımda oluşu ve yanımda duruşu bana güç veriyordu. O en başından beri belkide benim onu bir gün öldüreceğimi sanıyordu. Bu lafta dile getirdiğim bir durum olsa da ona karşı hiçbir zaman bu düşünceyi yakıştırmadım.
