Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Size bugün buz gibi bir bölümle geldim. Umarım keyif alacağınız ve seveceğiniz bir bölüm olur şimdiden keyifli okumalar dilerim bitanelerim :)
ÇAĞLANIN KARŞILAŞTIĞI KIZ ''LAVİNYA'' ADLI KİTABIN BAŞ KARAKTERİ LAVİNDİR BİLGİNİZE :) BİR KAÇ BİŞEY DAHA SÖYLEMEK İSTİYORUM. BU YOLA ARKADAŞIMLA BİRLİKTE GİRDİK. YERİ GELDİ BİRBİRİMİZİ DESTEKLEDİK, YERİ GELDİĞİNDE YAPAMADIĞIMIZDA BİRBİRİMİZE UMUT VEREREK CESARETLENDİRDİK. KENDİSİNE ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM. BU İKİ GÜZEL KARAKTERİ HAYATIMIZA SOKARAK, VE BU YOLDA BİRLİKTE İLERLEYEREK DESTEKLERİNİ ESİRGEMEDİĞİ İÇİN MİNNETTARIM. LAVİN, GERÇEKTEN GÖRDÜĞÜM EN GÜZEL BAŞ KARAKTER VE KENDİ KARAKTERİMLE DE YOLLARININ KESİŞTİĞİNİ GÖRMEK BENİM İÇİN MUTLULUK VERİCİ :)
BÖLÜM ŞARKIMIZ THIRTY SECONDS TO MARS - THE KİLL
LÜTFEN ŞARKIYI AÇARAK OKUYUN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. BÖLÜM.
''BUZDAN HAYALLER''
Soğuk...
İçimi kaplayan fakat ateş gibi yakan hissizliğimin bu zamana kadar doğurduğu korku oldu. Gerçekten neden korktum? kendimden mi, yoksa gölgemden mi kaçar oldum? içimde bir yerlerde çözülemeyen yanımı yıllarca açığa çıkarmaya çalıştım. Göstermek istedim, ama gösteremedim. Çaresiz kalmalara alıştım. Dışarıya yansıttığımız yalanlarımızla Atahan ailesi olmaya çalıştık. Babamın dediği gibi ''Soy adımıza yakışacak şekilde davranmalıyız'' içinde bulunduğum duruma ayak uydurmaya zorlandım. Ama yapamadım babam gibi hislerini, duygularını kolayca çöpe atabilen birisi asla olmadım.
Para , ün , şöhret , bunların hiçbiri hayatımda önemli yere sahip değildi. Herşey mükemmel gibi gözükse de, gerçeklerin altında yatan doğrular bizim yansımamız oldu. Şimdi ise, kafamı kaldırdığım gökyüzünde uçan martıların özgürlüğünü seyretmekle yükümlüymüşüm gibi hissediyorum. Sahil kıyısına vuran denizin sesi, huzuru yansıtsa bile ben huzuru unutalı çok oldu.
Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken, derince nefes alarak temiz havayı içime çekmeye çalıştım. Ellerimi birbirine bastırdığımda, tenime batan tırnaklarımın acısını hiçe saydım. Ağlamam hıçkırığa dönüşerek boğazımda yumru haline geldi. Elimle yüzümü kapatıp oturduğum sahil bankında eğilerek sakinleşmeye çalıştım. Soğuktan titreyen bedenim iyice gerildi.
Bankta duruşumu düzelterek doğruldum. İleride koşuşturan çocukların mutlulukları gözüme çarptı. Kendime baktığımda ise, daha 8 yaşlarımda karanlık odalara kapatılan halim geldi gözümün önüne.
