Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Yeni bir bölümle karşınızdayım, umarım beğenir ve vaktinize değecek bir bölüm yazmışımdır. Bölüm şarkımız BREAKİNG BENJAMİN - ANGELS FALL Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık herşey için çok geç kalmıştım. Ne elimde bir umudum ne de yaşama sebebim vardı. Herşey yerle bir olurken ben sadece annemin bana bir kere sarılmasını istemiştim. Belki zamanı geri alabilseydim, bu olanların asla yaşanmaması için elimden geleni verirdim. Şimdi ise daha iyi anlıyordum, aslında o beyaz elbiseli kadın rüyalarımda yardım çığlığı atıyordu.
Beyaz bir elbisesi vardı, kanla kaplıydı. Bir rüyanın gerçeğe dönüşmesini belkide beklemiyordum. Kayıp bir yüzü vardı, ilk önce anlam verememiştim. Ama meğer o giydiği beyaz elbisesiyle ölümüne adım adım sürüklenerek kucak açmıştı. Yavaş yavaş yüzü soldu ve tamamen yok oldu. Bir mızrak misali aramızdaki hainler ortaya çıktığında sığınacak köşe aradılar. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Boğazım düğümlendi. Yetişemediğim için kendimi asla affetmemeyi seçtim. Izdırabın boynuma geçirdiği ipin ucunu çektim ve günahlarımı bağışlaması için tanrıya dua ettim. Özgürlüğüne kavuştuğunu düşünsem de hayatında bir kere bile olsa mutlu olacağı gün yüzü göremeden gözlerini kapatmış olması zoruma gitti. Beni hazırlıksız yakaladığında, nefesimin kesildiğini hissettim. Soluk soluğa kalmış şekilde gözlerimi açtığımda kalbimi tuttum ve yataktan doğruldum.
Yanı başımda duran Sarp endişeli ifadesiyle bana baktı.
