Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Tekrar yeni bölümle karşınızdayım, yazarken çok keyif aldım ve hissederek yaşadım gibi sandı. Umarım sizinde hoşunuza gider ve vaktinize değecek bir bölüm olmuştur.
Keyifli okumalar.
Bölüm Şarkımız DUNCAN LAURENCE - ARCADE Şarkıyı açarak okumanızı tavsiye ederim.
Bölüm sonunda tekrar buluşalım canlarım.
Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. BÖLÜM.
''ARZULARIN ÇIĞLIĞI''
Hayatımın sonu belkide bu şekilde bitmeliydi. Her adım attığımda, sona biraz daha yaklaştığımı hissediyorum. Şeytanın fısıltıları kulağımda çınlıyorlar, bana gözlerimi kapatmamı ve kendimi sadece boşluğa teslim etmem gerektiğini söylüyorlar. Sahiden burası neresi? çok huzurlu hissediyorum. Belkide ilk defa bu kadar rahatlamış, ve kendimi teslim etmemin, omuzlarımdaki yükün hafiflettiğini görüyorum. Tanrı bana bir şans vermeyi seçti, eğer seçim yapmam gerekseydi, tekrar hayata döndüğümde durmak istediğim yer yine Sarp'ın yanı olurdu. Belkide bu fikir bana bile garip gelirken, ona tamamen teslim olduğum gerçeğini hiçbir şey değiştiremezdi.
Cehennemin kapıları benim için aralandı. Bir kelebek uçtu gökyüzünde, kanadının biri kırıldı diye ileriye gidemez oldu. Daha sonrasında yere çakıldı ve kendi ölümünü gözlerinin önünde izlemekle yükümlü oldu. Serin bir rüzgar esti, tenimi üşetecek noktaya getirdi. Buz kesmiş elim ayağım bağlıyken, kaçacak bir kuytu köşede yerim bile olmadı. Sanrılar peşimi hiç bırakmadı, etime değen her bir bedelin hesabını sormak için, son nefes alışverişimle hayatta kalmak için mücadele ettim.
Sevdiklerim önümde belirirken, aralarında tek bir fark vardı.
Annem hayatımın merkeziyken, Sarp benim aldığım nefesin sahibiydi. Fakat şuan ne yanımda annem vardı, nede Sarp. Bir silüet gördüm gibi sanki, kucak açtım o küçük kıza. Bana baktı ve gülümsedi, sonra bir alev geldi herşeyi darmadağın etti. Silinen görüntüsü hafızamda kaldığında, onu unutmak veya ondan kurtulmak için savaşmadım. Kabul etmem gerekenleri, kabullenerek yaşamıma son verdim.
