Mavi gözlerinin içine baktım. Karamsar şekilde başımı eğerken, çenemden tutarak kendisine bakmamı sağladı. ''Bir gün,'' diye fısıldadı ''Bütün taşlar yerine oturacak, ve durmak istediğin yer için seçim yapman gerekecek.'' Yakınlığı tenimi yakacak de...
Bölüm şarkımız - NİCKELBACK - TRYİNG NOT TO LOVE YOU Şarkıyı açarak okumanızı tavsiye ederim.
Yine karşınızda çok güzel bir bölümle beraberim. Umarım beğenir ve hoşunuza gidecek şekilde zamanınıza değer bir bölüm olmuştur keyifli okumalar dilerim.
Bölüm sonunda tekrar buluşalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13. BÖLÜM.
''GEÇMİŞİN İZLERİ''
Bir tutsak kaçmak istese, sizce nereye kadar kaçabilir?
Baktığım her yer beni bir labirent gibi aynı yere çıkarırken, sadece aynaların beni izlemesiyle yetinmiştim. Camda yansıyan görüntümün izini silmeye çalışsamda silemedim. Kendime 'Neden' diye sordum, cevabını karaladığım boş sayfalara çizerken, aslında onlarında siyahın en karanlık tonunu bana gösterdiklerini kabullenmemeyle uğraşıyordum. Yırtık bir sayfanın özensiz görüntüsü gibiydi hayatımın özeti.
Ne kadar çok yırtarsan o kadar çok berbatlaşan bir görüntü sağlıyordu. İpin ucunu çektikçe ardından gelen çığlıkların gürültüsü bile bana sessizlik gibi geliyordu. Halbuki o kadar çok yaralı bir kuştumki deli gibi atan kalbimin sesini bile ezberlemiş vaziyetteydim. Gözlerim kapalı ellerim bağlıyken bile, kapalı zindanların içinde yaşam mücadelesini kaybetmeyen bir kızdım.
Bir zaman sonra renkler soldu, dünya griye dönüştü. Siyah gördüğüm herşey gözüme soluk görünmeye başladı. Sonra anladım ki meğer benim yaşamam gereken hayatın gerekçesi bir tahtın üstünde oturan 'Baba' figüründen ibaretti. Sahiden o tahtın üstünde otururken, boyun eğmemek için verdiğim mücadelenin amacı hangi sonuca vardı.?
Elimde kalan sadece boş bir kutunun içinde yaşam kırıntıları olmuştu.
Uzatılan elin sahibine baktığımda mavi gözlerinin derinliklerinde öğrenme arzusunu çok net görebiliyordum. Katilimin elleri bedenimde gezindi, gözleri ise yavaşça gözlerime değdi. ''Bu kadar yaralı bakma,'' diye fısıldadı kulağıma. ''Eğer böyle bakmaya devam edersen, en acı verici noktandan vurmaya devam ederler.''
