"Oradan kurtulacaksın biliyorsun değil mi?"Telsizin diğer ucundan gelen sesle birlikte son kalan gücümle ayağa kalktım.Başaracaktım.
"Biliyorum tabiki karalara bağlamaya gerek yok."
Kıkırdadığını işittim,tüm ekip beni arıyordu biliyordum.Pest etmeye...
Arkadaşlar o kadar yazıyorum sizler için bazen derslerimi bile aksatıyorum lütfen oylayın ve bölüm hakkında düşüncelerinizi sona yazarsanız benimde nerelerde yanlış yaptığımı bilmiş olurum.
İyi okumalar canlar❤️
******** Bir cümle bir kelime insanın düşüncelerini cephe alırmıydı?Alırdı.Düşünceler içinde kaybolurdu...
Yaşanacakların önüne ne yazık ki geçemiyorduk,insanoğlu olarak bir tek bunu beceremiyorduk sanırım.
Ortamın sus pus olması,tüm gözlerin Ilgaz'da olması benide yeterince gergin bir durumun içine sokuyordu.Ne olduğunu bilmesemde iyi şeyler olmayacağını çok iyi hissediyordum.Tıpkı şuan olduğu gibi.
Ilgaz elindeki telefonu kapatıp hızlıca bizimkilere döndü.
"Sınıra ateş açıyorlar çok büyük ihtimal yaralı askerlerimiz var."
Askerlerimiz...Kim bilir hangi askerimizin şehit haberini vereceğiz bu gece?Ya da canla başla mücadele eden kaç askerimizin canı yanacak bu zalim gecede?
"Çıkalım hemen komutanım."
Abim konuştu,cevap bile veremeyerek hızlı adımlarla kapıya yöneldiler,şuan mücadele eden kardeşlerinden başka hiçbirşey düşünmüyorlardı.Gerekirse onlar için bizim için bu vatan için şehit olmaya gidiyorlardı.
Gözümüzün önünde.
Konuşamadım,kalbimdeki ağrı her defasına daha çok canımı yakıyordu.Her zaman abimi göreve gönderirken duygusallaşırdım ama bu çok farklıydı,çünkü artık hiçbirşeyin eskisi kadar güzel olacağını hissetmemeden kaynaklıydı.
Hızlıca ayakkabılarını giyip Ilgaz'ın emir cümlesiyle aşağıya inen bizimkilere baktım,ardından Ilgaz'a yönlendirdim hazır ağlamak için can atan gözlerimi.
"Evden çıkmayın."
Ardından bir adım attı ve tekrar döndü.
"Ağlamak hiç yakışmıyor ışık."
Ardından ardında bakmadan gitti.Bende arkasından öylece bakakaldım.Yavaş yavaş bedenimi içeri çekerek kapıyı kapattım ve içeri adımladım.
Elif koltuğa oturmuş yaşlı gözlerle dua ediyordu.Güzel kalpli arkadaşım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Elif arkadaşlar.)
"Üzülme geri dönecekler onlara güveniyorum ben."
Yaşlı gözlerini bana çevirip birşey demeden başını omzuma yasladı.Bir süre öyle haraketsiz kaldıktan sonra Elif'in düzenli nefes alışverişinden uyuduğunu anlayıp başını yavaşça koltuğa koydum.Odadanda üzerine bir battaniye örtükten sonra abdest almak için lavobaya yöneldim.
