KOMUTANIN IŞIĞI

13-⛓

Oy vermeyi unutmayın sizleri seviyorum❤️

🌒
Daha ne yaşamıştım ki bunlar ağır geliyordu?Ellerim titriyor,vücudumun titremesine engel olamıyordum.Beynim sadece gördüğü şeyi algılıyor başka hiçbirşeye şuan etki etmiyordu...

Ne gözlerimi ordan alabiliyordum ne de vücudumu oynatabiliyordum.Bu kadar kolay olamazdı.Nasıl kimse farketmemişti.Camın tam önünde ateş çemberinin içinde adım yazılıydı.Çevresinde kırmızı lekelerin olması dışında bir sorun yoktu.Hiçbir sorun yoktu.

Hâla oraya bakarken telefonuma mesaj geldi.Biliyordum...Mesajı atan oydu.Gözlerimi ordan çekip telefona yönlendirdim.

053********
Süprizimi beğenmiş olmalısın.En sevdiğim türden en kanlısından..Bir dahaki hediye senin kanından olacak:)İyi geceler...    01:12

Kan dondurucu bir mesajdı bu.Bu kadar kısa sürede psikopat olduğunu anlamam zor olmamıştı.Kırmızı lekelerin kan olduğunu bilmek daha ürkünçtü.Şunuda biliyordum ki hayvan kanı olduğuna kalıbımı basardım.

O kartları kapalı oynayan bir oropsu çocuğuydu.Fakat ben açık oynamayı severdim.Telefonun kilidini açarak onun seveceği türden bir mesaj yazdım.

Siz;Bu kadar emin olma.Ha bu arada kanlar için hangi hayvan kanını kullandın?Umarım kendi kanını kullanmışsındır.Domuzları sevmem..

Sinirle telefonu yatağa fırlatarak olduğum yerde tur atmaya başladım.Kızlara söyleyip onları panikletemezdim bu abim içinde geçerliydi.

Tek seçenek Ilgaz kalmıştı.Fırlattığım telefonu alarak Ilgaz'ı aradım.Çok geçmedi ki açmıştı...

"İkide anlaşmıştık diye hatırlıyorum." Böyle bir durumdada güldürüyordu Ya birşey demiyorum. "Lütfen gelirmisin burada işler pek iyi değil." Yataktan kalktığını anlamıştım. "Noldu?"

"Biri camın önüne birşeyler yapmış mesaj falan attı." Ardından nefes alarak devam ettim. "Sorgulama sana ihtiyacım var gel lütfen." Derin bir soluk çektiğini anlamıştım.Tamam dedikten sonra telefonu kapatmıştık,aşağıya inecektim.

Ayakkabılarımı giyerken ağladığımı anladım.Gerçekten bizden birine zarar verirseler dayanamazdım,yapamazdım.Bunları düşündükçe göz yaşlarım daha çok artıyordu.Merdivenlerden inip binanın dışına çıktığımda birkaç askerin nöbet tuttuğunu görüp olduğum yerde göz yaşlarımla beklemeye başladım.Arka tarafa gitmeye götüm yoktu şuan...

Kafamı sola kaldırdığımda koşar adımlarla bana gelen kara gözlü adamı gördüğümde bende ona yürüdüm.Göz yaşlarım önümü bulanıklaştırsada ilerlemeye becermiştim.Normal bir konuşma içerisine gireceğimizi düşünürken bana sarılan kollarla Ne olduğunu anlayamamıştım.Ilgaz bana sarılıyordu...Hemde sıkı sıkı.Bende Ilgaz'a sarıldım.

"Ağladın mı sen."Elleriyle yüzümü avuçladığında gülümsedim. "Öylemi olmuş." O da gülümsedi.Gözlerindeki duyguyu görebiliyordum fakat ne olduğunu bilmiyordum. "Tamam ağlama gel şu arkaya bakacağım." Elini elime kenetleyip 1 adım attığında onu durdurdum. "Gitmesek." Bedenini bana çevirdi. "Birkaç soysuzun seni korkutmasına izin verme ben hep yanında olacağım."O hep yanımda olacaktı...

Başımı sallayarak arka tarafa yönlendirdim onu.Askeri bir lojmanda farketmemeleri imkansızdı.Evet biraz geride kalıyordu ama yinede farkedilebilirdi. "Vay orospu çocuğu burdada adamı var demekki." Ettiği küfürlü duymamazlıktan gelerek ona döndüm. "Şimdi ne yapacağız ki,böylece duramayız." Kafasını olumlu anlamda sallayarak,başını tekrar oraya çevirdi.Ateş sönmüş geriye külleri kalmıştı.

İçimden bir his Ilgaz o külleri tekrar ateşe çevirecek diyordu.Ve ben onu korumak için elimden ne gelirse yapacaktım.

🌒
"Yarın bir annemlere uğrarız komutanım kadın iyice dellendi."