Irondad // Peter Parker + Tony Stark

5. Bölüm

Bu bölümü @ MucizeviMarvelFan a ithaf ediyorum. Başladığım günden beri desteklerini esirgemedin çok teşekkür ederim :)

"Özür dilemen gereken kişi ben değilim."

"B-Bay Stark hiçbir şey yapamaz mıyız? O sadece cama dönüştü. Tekrar kuma dönüşemez mi?"

"Hmm. Belki. O halde bu heykeli Avengers Kulesi'ne götürelim. Biz ne yapabileceğimize bakarken kimsenin onu görmemesi iyi olur."

"Harikasınız Bay Stark! Çok teşekkür ederim."

"Eğer yaramazlık yapmazsan teşekkür etmene gerek kalmaz çocuk. Arkanı toplayıp duruyorum."

"Haklısınız Bay Stark. Özür dilerim."

"Yürü bakalım kuleye gidiyoruz."

  Kuleye vardıklarında hiç kimsenin orada olmamasına şükrettiler. Buz-Adamı hızlıca laboratuvara götürdüler ve çalışmaya başladılar. Peter ve Tony birer dahiydi. Bu sorunu hızlıca halledebilirlerdi. Ama Peter emindi ki, Tony bu iş hallolduğunda bir daha Mahallenin Dostu Örümcek Adam olmasına izin vermeyecekti.

  Tony, daha önce Peter ile fazla çalışmamıştı. Bu laboratuvar ortamı onun ne kadar zeki olduğunu anlamasına yardımcı olacaktı. Çok geçmeden Peter bilimdeki hünerlerini göstermeye başladı. Doğruyu söylemek gerekirse, Tony etkilenmişti. -Hele şükür bacım şimdi git evlat edin onu-

"Tamam çocuk bugünlük bu kadar yeter. Yarın okuldan sonra gelirsin. Happy'ye söyle seni bıraksın."

"Peki Bay Stark. İyi geceler."

  Peter laboratuvardan çıkıp Happy'yi aramak için ortak salona gidiyordu. Beklediği şey, Happy'nin orda olmasıydı. Hiç beklemediği şey ise, Avengers'ın orada olmasıydı.

"Sen de kimsin çocuk?"

"Vay, Kaptan Amerika, ben çok büyük hayranınızım! Burada olma nedenim ise şey, ben Happy'yi arıyorum."

"Onur duydum ama Happy'yi neden arıyorsun? Burada ne işin var?"

  Ne diyebilirdi ki? Gerçeği söylemezse onu suçlu sanabilirlerdi ama söylerse kimliği ifşalanırdı.

"Güzel soru. Laboratuv-"

"Sen Spider-Man'sin değil mi?" Natasha konuştuğu sırada ona çevrilen başlar hızlıca Peter'a döndü.

"H-hayır tabii ki. Koskoca Spiderman lise öğrencisi bir çocuk mu olacak, ha ha."

"Merak etme çocuk, sırrın bizde güvende."

  Anlamıyorlar mıydı? Hayır demişti. Bilmemeleri gerekiyordu. Ama düşününce... Süper kahramanlar kim olduğunu biliyorlardı. Ondan belki yardım isteyebilirlerdi. Düşüncesi bile güzeldi.

"Peter, burdasın."

"Happy! Seni arıyordum..." ve Peter'in evine doğru yola çıktılar.

ERTESİ GÜN / OKULDA

"Selam Ned."

"Naber kanka?"

"İyi sen?"

"Gergin değil misin?"

"Neden gergin olayım ki?"

"Dostum şaka yapıyor olmalısın! Sakın bana sınavları unuttuğunu söyleme!"

"NE?!"

  Sınavlar mı?! Bugün mü? Peter son olaylara o kadar odaklanmıştı ki sınavları unutmuştu. Ders başlayana kadar 10 dakika zamanları vardı. Neyseki bugünkü sınav Ned'in favori dersinin sınavıydı. 10 dakikada çalışabildiği kadar çalıştı.