Irondad // Peter Parker + Tony Stark

19. Bölüm

Çok kötü bir paragraf yazdığımı görüp hemen düzenledim ağrr

-------

Hi everyone! Nasılsınız bakalım? BEN ÇOK KÖTÜYÜM HOCANIN SÖZLÜ NOTU VERECEĞİ ÖDEVİ HOCAYA ATMAYI UNUTTUM ŞİMDİ ATTIM İNŞ KABUL EDER. 

Yazacak başka bişi bulamıyorum!

O zaman bugün daha fazla boş yok iyi okumalar :*

------

Click click

  Peter ve Tony hızlıca ayrılıp arkalarını döndüklerinde gülümseyen Natasha ve Wanda ile karşılaştılar. İkisinin de elinde kamera vardı.

"Ne yapıyorsunuz?"

"Bu anı ölümsüzleştirdik. Wanda bir tane daha çeksene."

  Wanda fotoğraf çekme tuşuna tekrar bastığında Tony ayağa fırladı. Sinirli adımlarla Wanda'ya yürüdü.

"Ver şunu. Sizi dava edeceğim."

"Kesinlikle."

  Wanda kamerayı hızlıca geri kaçırdı. Natasha'nın arkasına saklandıktan sonra video kaydı almaya başladı.

"Cidden dinlediniz mi?"

"Evet, ben hepsini videoya çektim. Wanda ise fotoğraf aldı."

  Tony gözlerini devirdi. Peter'a baktı. Çocuk gülümsüyordu. Eh, onun için bir sıkıntı yoksa kendisi de katlanabilirdi.

"Peki o zaman bunlar dördümüzün arasında okey?"

"Yoo ben bunları bizimkilere yollayacağım."

  Wanda koşarak odadan çıktı. Peter artık sesli gülmeye başlamıştı. Cevabına pişman olmayacağı kesindi artık.

"Ben istesem Frida-"

"Hayır silemezsin. Senin asla erişilemez kameralarınla çektik. Git ötede kudur."

  Tony umursamadı. Kendisine kahve yapmaya mutfağa gitti. Kahvesi hazırlanırken ister istemez gülümsedi. Yanına bir çikolata alıp karnını doyurmaya başladı.

"Tiny Satar? Duyduklarımız doğru mu? Daha doğrusu gördüklerimiz?"

"Ne var?"

"Dostum bunları bana bile anlatmadın. Ama sana acımadım değil." dedi Rhodey yüzünde sahte bir üzüntüyle.

"Sana neden anlatayım? Hem acıman umrumda bile değil."

  Sinirle ayağa kalktı. Rhodey damarına basmıştı. Kimsenin ona acımasına ihtiyacı yoktu. Dalga amaçlı olsa bile. Odasına gitti.

  Bu odaya önemli bir şey olmazsa kimseyi almazdı. Masasında duran annesinin fotoğrafına baktı. Gülümsedi. Yıllar önce annesinde söylediği cümleleri hatırladı.

"Büyüyünce çocuğuma senin gibi davranacağım anne."

  Artık sevinme zamanıydı. Baba olacaktı. Gülümsedi, bu işi de batırmamayı umdu. Çocuğuna iyi davranacağına tekrardan söz verdi.

  Bu sırada Peter, kendi odasında yatağına uzanmış bir şekilde son konuşmalarını düşünüyordu. Tony'nin bunları yaşadığını asla tahmin edemezdi. Hayatı çok zor geçmiş olmalıydı. Tıpkı Peter'in gibi. Aklına Tony'nin söyledikleri geldi. "Sende kendimi görüyordum. Yanlızdın, kimsesizdin." O da böyle yaşamıştı. Orada aklından geçirdi.