Blue stone Academy: The Cursed Child

Kabanata 8

Shiro

Fear test

Hindi pa sumisikat ang araw ngunit mulat na ang aking mata dahil sa ingay na naririnig ko na nagmumula sa kusina. I can clearly hear her voice, for pete sake isang pader lang ang pagitan ng kusina at kwarto.

Hindi naman pangit ang boses niya, she actually owns an angelic voice but damn, she's so clumsy. Ilang ulit na ba niya nabagsak ang pitchel, kawali at sandok na stainless? Those sounds echoed in the whole room.

Mariin akong pumikit at tsaka tumayo sa kama. Inayos ko muna ang higaan ko tsaka labas sa kwarto na may dalang tuwalya at hygiene kit.

"Hey, Good morning shiro! Nag luto ako ng fries." Sinakop niya ang takas na buhok at isinabit sa tainga. "Let's eat, mamayang 7 ay may gaganapin daw sa quadrangle."

Nag lakad ako papunta sa lamesa at umupo sa tabi niya.

"May quadrangle dito?" Gulat na tanong ko.

Bahagya siyang natawa. "Yes, haven't you read the flyers?" Umiling ako. "Well, buti binasa ko—" nakagat niya ang kaniyang ibabang labi ng masagi niya ang babasaging baso. Lumikha ito ng malakas na ingay.

"Let's use plastic cubs starting today." I said and stood up. "Ako na ang mag liligpit, mag luto kana–"

She immediately stoop and and grab my hand.

"Hindi na, ako na. Kumain ka nalang diyan at ako naman ang naka sagi dito."

"Are you sure?"

"Yup, kain ng mabuti."

Dahan dahan akong umupo ngunit hindi ko inaalis ang paningin sa kaniya. Like what I say, leora is clumsy baka mamaya ay masugatan siya. Kahit sabihin ko na mahinhin siya kumilos ay clumsy talaga siya.

Napa isip ako. Parehas kami ni leora na walang abilidad gaya ng mga tao dito. Paano siya naka pasok? Ako, malamang ay magulang ko ang dahilan, hindi ko lang alam kay leora. Sino nga pala ang kasama niyang pumunta dito?

Mukha siyang manila girl na shy type gaya ng nababasa ko sa libro. A typical pretty girl and almost perfect protagonist in the story. Rich, good looking, smart and like a goddess.

Naka hinga ako ng maluwag ng matiwasay na natapos sa pag aayos si leora at umupo narin sa tabi ko upang kumain. Ang araw araw na pagkain ng fries ay hindi mapupunan ang laman tyan namin sa araw araw, I think I should learn how to cook.

"How's your sleep? Sa kama na kita pinalipat kasi hindi kita maakyat sa taas—" natigilan ito ng bigla akong mapa baling sa kaniya. "G-galit kaba?" Aniya.

Dahan-dahan akong umiling ay nginuya ang fries. "Sino ang... nag lagay sa akin sa kama? Sabi mo 'pinalipat' tumayo ba ako o may nag lipat saakin?" I asked confusely.

"Ah!" Tila may naalala siya. "Natatandaan mo 'yung lalaki sa bus? Brown ang buhok? Nakita ko siya sa hallway. Pag bukas ko kasi ng pinto para humingi ng tulong sa pag buhat sa'yo s'ya ang naabutan ko." Mahabang lintaya niya.

Ngunit habang kinukwento niya iyon ay palaki ng palaki ang mata ko. La hostia! Nakaka hiya!

Mariin akong napa pikit. "Dapat hinayaan mo nalang ako sa sofa."