Blue stone Academy: The Cursed Child

Kabanata 17

Shiro 

When night came, after we finished our dinner, she offered to wash the dishes and, since I am the one who cooked our food, I let her. I went to my closet, got a pair of pajamas and entered the bathroom silently. Hindi ako sanay matulog nang hindi naliligo o naghinilamos manlang, at sa mga ilang araw na nakalipas at palagi ko pang nakakalimutan ito. 

If my mother was here, she would probably scold me for not cleaning myself every night. 

I paused for a second and closed my eyes. I missed my mother.
 
Kumuha ako ng shampoo at siniguradong masasabunan ang buong buhok ko. Numinipis ito kapag nababasa at sumasaboy naman kapag tuyo ang kulot kong buhok. I kinda miss my mother. Siya kasi ang nagsusuklay sa buhok ko para matuyo bago ako matulog. Pero dahil wala si mama dito, ako na lang ang gumagawa sa sarili ko.  Although I kinda used to it, I still long for my mother’s touch. 

Matapos kong maligo ay nagbihis na rin ako sa loob ng banyo, tsaka pinatuyo ang aking buhok palabas. Naabutan ko si Leora na hawak-hawak ang kaniyang damit. Mukhang maliligo rin siya. Tumango ako sa kaniya at ngumiti bago tuluyang pumasok sa kwarto.

My gaze swiftly went to my table where the bigbook was. I walked towards it and grabbed it. As usual, because of the stone, it became less heavy.  I can easily,  swing it away or even throw it in the air and I will surely catch it.

Umakyat ako sa ikalawang kama at pinatong doon ang libro. Patuloy pa rin ako sa pagsuklay ng aking buhok habang may tiwalya na nakasabit sa aking leeg. 

"Let’s explore again..." I jokingly uttered while swaying my head.

Pinasadahan ko ng hawak ang pamalat ng libro, ang sarap sa balat mahawakan ang tila naka usling ugat na disenyo nito— nakaka adik. I giggled at first before I finally opened the book. Gaya nang una at walang nakalagay dito. Purong blankong papel lang, may kagaspangan at halatang lumang-luma na. Siguro dahil na rin sa nagdaan na pahanon—sobrang luma na. 

 
I put the book on my lap and lied my back in bed. I sighed. Masarap humiga sa malambot na kama kapag pagod na pagod ka sa buong araw. Ini-angat ko ang libro gamit ang aking hita at sinubukan ulit mag browse sa mga pages. 

I averted my eyes from the door when I saw it open using my peripheral vision. Leora entered the room with a towel encircling her neck, too. Isinara niya din ang pinto at bumaling sa akin at bumaba ang tinggin sa libro. 

"Magbabasa ka pa ba o papatayin ko na ang ilaw?" Aniya.

Saglit akong bumaling sa libro. Wala rin naman naka sulat. 

Bumaling ako kay Loera at tumango "Sige patayin mo na, salamat." Aniko.

Tumango siya at pinatay ang switch ng ilaw. Habang ako naman ay sinara na ang libro, kinuha ko ang tiwalya at sinampay sa dalawang naka usling kahoy sa dingding ko.  

Sandaling katahimikan ang namutawi sa amin ni Leora. Sobrang dilim ang wala kaming bintana upang pagmulan ng ilaw, even the lamp shade at the side is off. I moved to my right and hugged the barrier to prevent myself from falling while I let my hands hang. I sighed before I closed my eyes. I was about to sleep but I heard Leora call my name. 

"Shiro..." 

"Hmm?" I hummed as an answer.  

 
Bumuntong hininga muna siya bago nagsalita. 

“I’m sorry.”

 
“It’s not your fault. Ligtas naman ako, wala naman nangyaring masama sa akin. " Aniko. 
 

"Saan ka nga pala nagsuot? Mahigit dalawang araw ka nawala."

Natahimik ako at hindi nakapag salita. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kaniya ang tungkol sa pagkikita namin ng Reyna.