Blue stone Academy: The Cursed Child

Kabanata 3

Shiro

Tres

The side of her lips goes up. She smirk devilishly. "I'm a mind reader..."

"You... you got to be—" I was interrupted when I heard my mother's furious voice. I automatically looked at my back.

"What is she doing here, shiro? I told you not to let anyone in!"

Napatayo si Liam at tumabi sa akin. Mas lalo akong natakot ng maglakad ang Ina ko papalapit sa pwestong namin, using my peripheral vision, I saw Liam remained calm. Can't she feel the tension or she's just not really scared?

"It's my fault Mrs. Taranza—"

"I'm not talking to you." She averted her eyes to me. "We will talk, shiro." She said and eyed me. "I'll make some snacks for your visitor"  

I took a deep sighed as a relief when she stepped out of my room. Hinarap ko si Liam na ngayon ay tila nagulat parin sa nangyari.

"Your mom was a bit scary yet mysterious... I can't read her mind, it's like there's a barrier– a strong barriers na nag haharang—" I cut her off.

"You know what? Stop this nonsense capabilities you were talking about. That's not true nor even exist!"

Natahimik si Liam dahil doon. Mabilis at malalim ang aking pag hinga dahil sa pinag halong inis at takot mula kanina. Gusto kong mag sorry pero huwag muna ngayon, inis pa ako.

Nakita ko ang pasimple ngiti na kumawala sa kaniyang labi. Hindi ko ito pinansin ay inayos na ang kwarto tsaka kami tuluyan na lumabas. Sa kusina ay naabutan ko ang aking Ina at Ama.

Si Mama ay nag hahanda ng snacks at si papa naman ay umiinom ng tubig. May pinag uusapan sila ngunit sa sobrang lapit nila sa isat isa ay mistulang nag bubulungan nalang sila kaya hindi ko marinig.

"Ako rin 'di marinig ang pinag uusapan nila." Dinig kong sabi ni liam. 

Kumunot ang noo ko. Binabasa niya ang isip ko? I need privacy! 

When we reach the table, liam sat on the vacant seat beside mine.

"May kaibigan kana pala, 'nak, mabuti naman at mayroon ka ng kaibigan." Napangiti ako sa sinabi ng papa ko. "Kumain ka lang, Hija, 'wag kang mahihiya."

Liam smiled softly. "Thank you po sa pag kain."

Nang balingan ko ang aking ina ay walang emosyon ang kaniyang mukha. Hindi ko tuloy mahinuha kung masaya ba siya na nagkaroon na ako ng kaibigan o baka galit parin siya.

Muntik ko ng makalimutan. Mag uusap pala pala kami mamaya. Biglang nanuyo ang lalamunan ko at gumapang ang takot sa buong kayawan. I don't know why but I feel so scared.

"How old are you, Hija?" Tanong ni papa.

"I'm seventeen... Just call me Liam Mr. Taranza."

Nagpatuloy ako sa pagkain. Sinulyapan ko ulit si mama ngunit nakatuon ang mga mata niya sa kaniyang kinakain. I averted my eyes to my father and Lima who is comfortably chatting.

I shook my head to get rid all if my thoughts. Ako lang ata ang nag iisip ng hindi maganda ngayon.

"Same lang pala kayo ng anak kong si Shiro." Bumaling saakin si papa. "Anak, kamusta ka naman dito habang wala kami?"