Blue stone Academy: The Cursed Child

Kabanata 40

Shiro

 

Makalipas ang isang linggo na nagdaan at ang pananatili ko sa lugar na ito, ay tila nakasanayan ko naman na ang lahat. Ang bilin ni sa akin ni Alas ay  agahan ko ang matulog ay siguraduhin ko na hindi ako makakalikha ng ingay. Hindi naman daw ako sasaktan ng halimaw na iyon kung hindi ko siya gagalitin o hindi ako haharang sa kaniyang daanan. 

Kung minsan hindi dumarating ang halimaw na iyon. Siguro , sa walong araw na nandito ako ay tatlong gabi ko lamang nakita at naramdaman ang presensya ng halimaw dito. Kaya malakas ang kutob ko na may iba pang pinupuntahan ang halimaw na iyon. 

Naging bihasa na rin si Alas sa paggawa ng apoy, at kumain ng lutong pagkain. Pamilyar na ako sa lahat ng gawain, nghunit hanggang ngayon ang hindi ko maatim ay ang pagkain nila ng hilaw na karne. Kaya’t tuwing kumakain ay pumupuslit pa rin ako at nagluluto ng sarili pagkain. 

Sa mga nagdaan na araw kapag wala akong ginagawa ay tinuruan ako ni Alas gumamit ng palaso. The bow and arrow he was using were far from what I used when I was in the academy. That is why I need to familiarize myself with this first. But it wasn’t easy. The bow was made of wood and was flexible. The string he used was made of stretchable silk, but I don’t know where it came from. 

I found my lips moving and began to tell my stories, sometimes when we were just sitting beside the river, but most of the time I told a story about his sister.The amazement in his eyes and the joy curving in his lips didn’t escape from my sight. I could tell that he really wanted to see his sister, but then, he knew it was impossible. 
 
"I wonder what should be used to create a fire that can last a long time." I asked myself the moment I lay on my bed.  

Ini-angat ko ang aking kamay at nakita ang tatlong purselas. Ilaw araw nang alang paramdam ang mga ito, napapa-isip tuloy ako kung ano ba ang silbi ng mga ito at bakit ibinigay sila sa akin ng mga reyna?  

Bumangon ako at naupo sa kama tsaka tinanggal ang purselas at kwintas. Kinuha ko ang kulay pula na purselas, kung hindi ako nagkakamali ay ito ang galing kay Merideath. Si Merideath ay kayang ma kontrol ay apat na elemento ngunit mas bihasa siya sa paggamit ng apoy. Pinagkatitigan ko ang purselas na may malaking bato.

Gumagalaw ang loob nito at tila nag-aapoy talaga ang loob. 

“But, what is your purpose? Can you help me with my problem?" tanong ko dito. 

I think I already lose my sanity. 

Why do I expect them to talk just like on my dream? 

Bumuntong hininga ako at akmang ibababa ang purselas nungnit biglang may lumabas na mga letra dito s sa katagalan ay naging mga salita. 

“Tu…ngo, sa, liwanag.” Pagbasa ko dito. “ikumpas ang kamay. Dinggin ang apoy ng kagustuhan. Bigyang liwanag ang madilim na kapaligiran. 

My eyes were wide open when I saw the bracelet on fire, but I was not hurt. Instead, it feels warm and tender, like a hug from a mother. 

“Binibini…” ibinaba ko ang aking kamay at agad na nawala ang apoy ng marinig ko ang pagtawag. “makikisalo kaba sa pagkain?” tanong ni Estella. 

“Uh… hindi, pupunta ulit ako sa tabing ilong upang doon kumain.” Kabadong usal ko. 

“Ganon ba? Magsabi ka lamang kung may ninanais ka. Gagawin ko ang aking makakaya upang maibigay agad ito sa iyo.” Bilin niya bago umalis.

No, you can’t give what  I want. This place cant give what I want. 

“Bakit hindi mo siya sulatan.” Tanong ko habang naglalakd kami sa loob ng gubat upang mangaso. “Kung sakali na bumalik ako ay mai-aabot ko ito sa kaniya.”