Butterfly Effect (Tomione)

22.Bölüm:Tom'un geçmişi

BİR GÜNDE İKİ BÖLÜM! Arkadaşlar bugün attığım diğer bölüme kısa dediğiniz için kıyamadım ve hızlıca bir bölüm daha yazdım. Bir günde iki bölüm attığım için güzel bir yorum sayısı bekliyorum lütfen dikkate alın bu dediğimi.

Yeni bir okuyucum var ismi ciliegia_fiore bu bölümü ona ithaf ediyorum. Hikayemi okuduğun için çook teşekür ederim. Hoşgeldin 💗

Muah💓

-"Emma!"

Attığım kısık sesli çığlık ile bana doğru koşup elini ağzıma susmam için koydu. Kafamı iki yana salladığımda ağzımı elinden kurtarmış oldum.

-"Nasıl kaçtın zindanlardan? Çabuk geri git. Başımı belaya sokacaksın."

Emma gözlerinden damla damla süzülen yaşlar ile çaresizce ellerimi tuttu. Sanki tek umudu benmişim gibi sıkı sıkı tutuyordu ellerimi.

-"Yardım et Hermione."

Ellerimi bir ölüm yiyenin yapacağı gibi hızla çektim ve yüzümü buruşturdum.

-"Niye beni kaçıran birine yardım edeyim?"

Ellerimi tekrar tuttu. Zangır zangır titreyen çenesi ve ağlamaktan solmuş teni ona yardım etme isteğimi artırıyordu ama bunu yapamazdım.

-"Sana anlattıklarımın eksik olduğunu farkettin değil mi? Gerçekleri merak etmiyor musun?"

Gözlerimi yüzünde şöylece bir dolaştırıp bir saniyeliğine duraksadım."Merak etmiyorum." Dememden çok korktuğu belliydi.

Anlatacakları benim işime yarayacak şeyler olabilirdi.

Hadi ama kimi kandırıyorum? İşime yarayacağı için değil merak ettiğim için dinlemek istiyordum onu.

Kafamı usulca salladım ve onu elinden tuttum. Tom'un koyduğu cisimlenme yasağı bir gram umrumda değildi.

Malikanenin bahçesine gelmiştik.Emma'yı ormana doğru çekiştiriyordum. İkimiz ormanın en derinliklerine koştuk. Durup bir kaç dakika soluklandıktan sonra gözlerimi açık kahverengi gözlere diktim.

-"Eksiksiz anlat."

Buruk bir tebessüm edip kafasını salladı.

-"Uzun bir konuşma yapacağım. Lafımı bölme lütfen."

-"Ben on sekiz yaşındaydım. Tom'da o sıralar yirmi falandı. Tom, Hogwarts'a profesör olmak için başvurmuştu. Tabiki başvuru için okula gelmişti. O an gördüm Tom'u."

Hikayenin nereye gideceğini asla tahmin edemiyordum. Ağzımın açıldığını gören Emma duraksayınca elimle devam etmesini işaret ettim. Kafasını salladı.

-"İlk görüşe aşkı her zaman saçma bulmuştum. Tom'u görene kadar. Onu görünce ne olduğunu anlayamadım bile. Öylece duraksadım. Kalbim olması gerektiğinden hızlı atıyordu. Karnımın içinde oluşan o bulantı ve kasılma karışımı hissi daha önce hiç yaşamamıştım. Gözlerimiz kesiştiğinde ise."

Aniden tekrardan gözünden bir kaç damla yaş akınca cebimdeki peçeteyi uzattım. Anılarını hatırlayıp kafasında canlandırmak onu etkilemiş olmalıydı.

-"Nerede kalmıştım. Hah hatırladım. Gözlerimiz kesiştiğinde ise sadece gözlerinde ölmek istedim. Hayır Hermione,saçma sapan abartmalar yapmıyorum. Cidden böyle geçirdim içimden. O gece sabaha kadar Tom'u düşündüm. Neyse işte ilk birbirimizi gördüğümüz anı anlatmak istedim. Sonra ben bir şekilde Tom'a ulaştım. Başta bana kara büyü öğretsede sonradan aramızda bir şeyler oldu. Tom beni beğenmişti. Tamam belki hoşlanmamıştı belki aşık değildi ama ona kendimi beğendirmiştim değil mi?"