ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့သမျှ [ ႀကဳံခဲ့ဆုံခဲ့သမွ် ]

-14-

Unicode

"ဘာလို့..ကျွန်တော့်ကိုမှလည်း?"

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းငယ်အတွင်းမှာ ရုပ်တရက်ထမေးလိုက်တဲ့သုတကို ရှိုင်းခကလှည့်ကြည့်လာတယ်။ ပြတင်းပေါက်အလုံပိတ်ပြီးလိုက်ကာပါချထားတဲ့အခန်းထဲမှာ အဝါဖျော့ဖျော့မီးသီးလေးနှစ်လုံးသာထွန်းထားတယ်။ မှိန်ပျပျမီးရောင်ကြောင့်ထင်တယ်..ကိုရှိုင်းကဒီနေ့မှပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေသလိုပဲ..။

"ဟိုလေ..ကျွန်တော်ပြောချင်တာက..အကိုကအရင်တုန်းကဒါမျိုးကိုမိန်းခလေးတွေနဲ့ပဲရိုက်နေကြမလား..ဒါနဲ့များ ဘာလို့အခုမှ ကျွန်တော်နဲ့..?"

"ညီ့ကိုစိတ်ဝင်စားလို့လေ.."

"ဗျာ?!"

နောက်နေပုံလည်းမရဘဲအတည်ပေါက်ကြီးပြောနေတာမို့ သုတရင်ပါခုန်သွားတယ်။

"မနောက်ပါနဲ့ဗျာ"

သုတစကားကိုရှိုင်းခကရယ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့သူ့အနားတိုးကပ်လာတယ်။

"ကိုယ်..အခုနောက်နေတဲ့ပုံပေါက်နေလို့လား..?"

မျက်နှာလေးရဲပြီးအကြည့်လွှဲသွားတဲ့သုတကိုရှိုင်းခခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်ပြီး ဘေးခုံပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ရှပ်အကျီတထည်လှမ်းပေးလိုက်တယ်။

"ဒီအကျီသွားလဲလိုက်.."

"ဘောင်းဘီကရော? ပြီးတော့..ဒါ ဘယ်သူ့ဟာ..?"

သုတထက်သိသိသာသာကြီးနေတဲ့အကျီကိုကြည့်ပြီးမှ ရှိုင်းခဆီမော့ကြည့်လာတယ်။

"ဒါ ကိုယ့်အကျီလေ..ဘောင်းဘီကတော့..မလိုပါဘူး"

"ဒ-ဒါဆို အောက်ကဘာမှမဝတ်ရတော့ဘူးလား?"

"ညီ..boxerဝတ်ထားတယ်မလား..? ဒါမှမဟုတ် ညီက ဘာမှမဝတ်ဘဲရိုက်ချင်တယ်ဆိုလည်း.."

"ရတယ်! boxerဝတ်ထားတယ်!"

ပြောပြီးတာနဲ့အကျီလဲဖို့ရေချိုးခန်းထဲတန်းပြေးသွားတဲ့အကောင်ပေါက်လေးကိုကြည့်ပြီး ရှိုင်းခအောက်ပိုင်းကထကြွချင်လာတယ်။ ကိုယ်တိုင်ပြင်ဆင်ထားတဲ့စတူဒီယိုအခန်းလေးကိုဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ရှေ့ဆက်ရမယ့်အလုပ်အကြောင်းတွေးပြီး စိတ်ကိုဖြေလျော့နေရတယ်။