ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့သမျှ [ ႀကဳံခဲ့ဆုံခဲ့သမွ် ]

-3-

Unicode

တစ်လလောက်ဦးမောင်နဲ့ဖင်ခံရချည်သေးရဲ့လို့ကြုံးဝါးထားသမျှ လဝက်နဲ့တင်ရှိသမျှအလုပ်အကုန်ဖြတ်ပြီးအိမ်ပြန်ချလာတဲ့ ကျွေးသဖခင်ကြောင့် အတွေးတွေရေစုန်မျောခဲ့ရပြန်တာပေါ့။ မကျေမနပ်နဲ့စူပုတ်နေမိတော့ အဖေက သုတအတွက်အိမ်ပြန်လက်ဆောင်မပါလာလို့ထင်ပြီး တောင်းပန်နေလေရဲ့။ "လက်ဆောင်မလိုဘူး ဦးမောင်လီးဘဲလိုတယ်" လို့ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့်လည်း "လျှို့ဝှက်ထားရအောင် ကလေးရယ်" ဆိုတဲ့ ဦးမောင်စကားနဲ့တင်တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ငယ်ဘဝရောက်မှန်းမသိရောက်ခဲ့ရတော့တာပေါ့။

ဦးမောင်ကတော့ အဖေမသိအောင်ခိုးခိုးပြီးလိုး​ပေးတယ်ဆိုပေမယ့်လည်း အဖေမရှိတုန်းကလောက်တော့ ဘယ်အရသာရှိပါ့မလည်း။ သုတမကျေနပ်ဆုံးကတော့ အားရပါးရအော်ညည်းလို့မရတော့တာကိုဘဲ။

"သား...မင်းအဆင့်တွေဘယ်လိုဖြစ်ကုန်တာလည်း"

အားနေ အဖေမသိအောင်ခိုးစားဖို့ဘဲတွေးနေမိတဲ့အကျိုးက စာသေချာမလုပ်နိုင်ဘဲကျောင်းကအဆင့်တွေထိုးကျလာတော့တာဘဲ။ ပြောရရင်တော့ အဖေကသုတကိုတော့အတော်ချစ်တယ်လို့ဆိုရမယ်။ အလယ်တန်းထိစာတော်ခဲ့ပါရက်နဲ့ အထက်တန်းရောက်မှအဆင့်တွေထိုးကျလာတာမြင်တော့ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ဘာအခက်အခဲရှိလို့လည်းဆိုပြီး ဂရုတစိုက်မေးရှာပါရဲ့။

"ဖင်ခံချင်နေတာ အဖေရဲ့" လို့ပြန်ဖြေလို့မရတော့လည်း ကျူရှင်တက်ရတာအဆင်မပြေဘူး၊စာမလိုက်နိုင်ဘူးနဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေပေးရတော့တာပေါ့။ အဲ့ဒီတော့မှ စဥ်းစားမိတယ်..သုတတယောက် အသက်တောင်မပြည့်သေးဘဲနဲ့ လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ဖင်ခံဖူးသွားပြီဘဲ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ..ရုပ်တရက်ကိုယ့်ရဲ့မပွင့်သေးခင်အခြွေခံလိုက်ရတဲ့ ဂန္တမာပန်းလေးကိုတောင်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သနားမိသွားတယ်။

"အဖေ့အသိတယောက်ရဲ့တူလေးကguideသင်ပေးတယ်လို့ကြားတယ်..သား စိတ်ဝင်စားရင် အိမ်မှာဘဲguideခေါ်သင်မလား"

အသိတယောက်ရဲ့တူလေးလို့ကြားတော့ စိတ်တွေခုန်သွားတာပေါ့။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဦးမောင်ကလည်း အဖေပြန်လာပြီးကတည်းက သုတဖင်ကိုသိပ်ပြီးအရေးမှမလုပ်တော့ဘဲမလား။ ဒါမျိုးအခွင့်အရေးတော့ဘယ်လက်လွတ်ခံလို့ဖြစ်ပါ့မလည်း။