ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့သမျှ [ ႀကဳံခဲ့ဆုံခဲ့သမွ် ]

-6-

Unicode

"ဒီနေ့ မင်းအရမ်းတက်ကြွနေသလိုပဲ"

"စာမေးပွဲပြီးသွားပြီလေ..ဒီကြားထဲ ကိုစေကလည်းပစ်ထားတာကို~"

ခုနှစ်လကျော်ကျော်လောက် ကိုစေနဲ့အတူရှိခဲ့ပြီးတဲ့နောက်..နောက်ဆုံးတော့လည်း စာမေးပွဲကြီးပြီးခဲ့ပြီလေ။ အရင်လိုစောင့်စရာမလိုတော့ဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိခံလို့ရပြီဆိုတဲ့အတွေးနဲ့တင် စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့အပြီး ကိုစေကိုအိမ်မှာအိပ်ဖို့ခေါ်လိုက်တော့တယ်။ အမှန်တော့ အဖေနဲ့ဦးမောင်ကလည်းခရီးထွက်သွားပြန်တာလည်းပါတာပေါ့လေ။

"ပစ်သာမထားရင် စာမေးပွဲရက်အတွင်း မင်းအိပ်ရာပေါ်ကတောင်ဆင်းနိုင်မယ်ထင်နေလား"

"သိပါတယ်..အဲ့တာကြောင့် အခု အတိုးချပြီးလိုးပေးတော့လေ လို့~~အာ့!! ရုပ်တရက်ကြီး အဲ့လို~~ မဆောင့်နဲ့လေ~~ အား အား~~ ကိုစေကလည်းဗျာ~~"

ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ကိုစေပေါ် တက်ဆောင့်နေရင်း သုတအသံထွက်ညည်းညူလိုက်တယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး..အောက်ကပင့်လိုးလာတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ဘယ်နှစ်ချီမြောက်မှန်းမသိတဲ့သုတ်ရည်တွေကိုသုတလွှတ်ထုတ်လိုက်မိတယ်။ အနောက်ပေါက်ရဲ့အတွင်းသားတွေထဲနွေးကနဲဖြစ်သွားကြောင့်လည်း ကိုစေလည်းပြီးသွားမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ မောမောနဲ့ကိုစေရင်ခွင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့ ကိုစေကလည်းပြန်ပြီးဖတ်ထားပေးလာတယ်။

"ကိုစေ.."

"အင်း.."

"ချစ်တယ်..အရမ်းချစ်တယ်"

ကိုစေဆီကရယ်သံကြားလိုက်ရတာလားမသေချာပေမယ့် ပင်ပန်းနေတဲ့သုတကတော့အိမ်မက်ကမ္ဘာထဲရောက်နှင့်နေပြီဖြစ်တယ်။

🍑🍑🍑

"ကိုစေ..ဒီနေ့အိမ်လာမလား အဖေတို့လည်းမရှိကြဘူးလေ"

"ဒီနေ့တော့မအားလောက်ဘူး..နောက်နေ့မှပေါ့"

သုတဆီကထွက်လာမယ့်စကားလုံးတွေက တီ...ဆိုပြီးလိုင်းကျသွားတဲ့ဖုန်းလေးနောက်မှာပျောက်ကွယ်သွားတယ်။

စာမေးပွဲကြီးပြီးသွားတာလည်းမကောင်းဘူးပဲ..ကိုစေကိုတွေ့ချင်တိုင်းမတွေ့ရတော့ဘူး..။