ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့သမျှ [ ႀကဳံခဲ့ဆုံခဲ့သမွ် ]

-2-

Unicode

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တလျှောက်လုံး အနိုင့်လီးကိုနည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့မြည်းစမ်းပြီးတဲ့နောက် ကျောင်းဖွင့်ရက်ရောက်တော့ အနိုင်တယောက်လည်းရွာပြန်သွားရတော့တာပေါ့။ မပြန်ခင် အလွမ်းသယ်ပြီး တစ်နေ့ကုန်ဖင်ချသွားသေးတာ နောက်နေ့အနိုင်ပြန်တော့ ထတောင်မနှုတ်ဆက်နိုင်တဲ့အထိဆိုပါတော့..။

သုံးလနီးပါးလောက်အလိုးခံလာရတဲ့လီးဆိုတော့လည်း ခွဲရတဲ့အချိန်နှမြောတော့နှမြောမိသား..။ ဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလည်း..လိုးပေးမယ့်သူမရှိတော့လည်း လက်သမားဘဝနဲ့ဘဲနှစ်ပါးသွားရတော့တာပေါ့..။

ဒါပေမယ့် သုတတို့ဖင်ခံရကံကတော့ အတော်ကောင်းတယ်ပြောရမယ်။ အထက်တန်းစတက်ပြီးတစ်လလောက်ကြာတော့ အဖေကရုံးကိစ္စနဲ့မော်လမြိုင်ကိုခရီးထွက်ဖို့ဖြစ်လာပါလေရော။ မတက်နိုင်လို့သာသွားရပေမယ့် ဦးမောင်ကိုမခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်နေတဲ့ အဖေ့ကိုမြင်တော့ ရယ်တော့ရယ်ချင်သား..။ အင်းပေါ့လေ..သူလည်း လိုးခံနေကြလီးကြီးလွမ်းနေရောပေါ့။

အဖေ ခရီးထွက်သွားတဲ့နေ့မှာတင် ဦးမောင်တယောက်ကတော့ အရိုးငတ်တဲ့ခွေးအကြီးလို တမှိုင်မှိုင်ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ ပထမဆုံးညမှာတင် တယောက်ထဲလက်သမားလုပ်နေတာမြင်တော့ ရှေ့တည့်တည့်ပြေးသွားပြီး "ဒီဖင် လာလိုးလှည့်ပါ" လို့ မပြောမိရုံတမယ်ဘဲ။

ဘယ်လောက်ဘဲ အဖေ့ကိုလိုးနေတဲ့လီးဆိုပေမယ့်လည်း အိမ်ကြီးထဲနှစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့အသိက ခရေဝမှာယားစိယားစိနဲ့ခံရခက်တာတော့အမှန်ဘဲ။ ဟင်း..ဖင်ခံချင်ရတာလည်း မလွယ်ပါလားနော်။

"သုတ..ဒီနေ့အိမ်ပြန်လာတာ စောလှချည်လား"

"ဟုတ်တယ် ဦးမောင်..ကျူရှင်ကပိတ်တယ်ဆိုလို့"

ဘုရား ဘုရား..ကျူရှင်လစ်ပြီးပြန်လာမိတာမှန်သွားတာဘဲ။ ဦးမောင်တယောက် အခုလေးတင်ရေချိုးပြီးထွက်လာပုံရတယ်..ပုဆိုးကြမ်းလေးတထည်ထဲခါးမှာပတ်ထားတော့ အောက်ကလီးကအမြောင်းလိုက်နဲ့ဘယ်လောက်တောင်ကြည့်ကောင်းလိုက်တဲ့မြင်ကွင်းလည်း။