ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့သမျှ [ ႀကဳံခဲ့ဆုံခဲ့သမွ် ]

-7-

Unicode

"ကိုစေ!"

"ဘာလည်း..မင်းရောမလိုချင်လို့လား?"

"ဒါပေမယ့်.."

လောလောလတ်လတ်အလိုးခံထားရတာမို့ နီရဲနေတဲ့အပေါက်ဝက တခုခုကိုလိုအပ်နေတဲ့ပုံနဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကတုန်ရီနေတယ်။ ပြီးခါနီးမှဖြတ်ချခံလိုက်ရတာမို့ တန်းလန်းဖြစ်သွားတဲ့ဟိန်းထက်ရဲ့လီးကတော့တွေ့ရာဂူအောင်းချင်နေတာတော့အမှန်ပဲ။

"သုတ..ငါ..ငါ"

ကွဲထွက်တော့မယ့်အတိုင်းသွေးကြောတွေထောင်ထနေတဲ့လီးကိုကိုင်ပြီး အနားကပ်လာတဲ့ဟိန်းထက်ကြောင့် သုတဖင်ဝလေးကိုကျံ့ထားလိုက်မိတယ်။

တကယ်ကြီးလားဟ!

"တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ..ငါ အရမ်းလိုးချင်နေပြီ"

"ခဏလေး..ဟိန်းထက်! အားး!"

ဟိန်းထက်လီးက ကိုစေလောက်မကြီးဘူးဆိုရင်တောင် တဆက်ထဲဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့ ဗိုက်ထဲအောင့်ကနဲပဲ။ ပူထူသွားတဲ့ဖင်ဝလေးကအနားမရသေးခင် အငမ်းမရလိုးလာတဲ့ ဟိန်းထက်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် မျက်ရည်ပါဝဲချင်လာတယ်။

"မင်းသူငယ်ချင်းက မင်းကိုညင်သာဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူးထင်တယ်.."

ဟိန်းထက်ရဲ့လိုးချက်တွေကြောင့်တုန်ခါနေတဲ့သုတရဲ့ကိုယ်ကို အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားရင်း ကိုစေကနားရွက်ဖျားကိုဖွဖွဖိကိုက်လာတယ်။ ပါးစပ်ဟပြီးအသက်လုရှူနေရင်း အနောက်ဘက်ကကိုစေရဲ့နှုတ်ခမ်းနားကပ်သွားတော့ အသာလေးမျက်နှာလွှဲသွားပြီး သုတရဲ့နို့သီးဖျားလေးတွေကိုဖိညှစ်လာတယ်။

ဟုတ်သားပဲ..လိုးနေတဲ့အချိန်မှာတောင် ကိုစေသူ့ကိုဘယ်တုန်းကနမ်းဖူးလို့လည်း..။

"သုတ..သုတ.."

ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမြှောက်ပြီး သုတနာမည်ကိုအော်ညည်းနေတဲ့ဟိန်းထက်ကို မင်းစေပြုံးပြီးကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဒီနေ့တော့ သုတကိုအတွေ့အကြုံအသစ်ခံစားခိုင်းလိုက်ရင်ကောင်းမယ်..။

ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာတဲ့အပြင်သူ့နာမည်ကိုလည်းတရစက်အော်ညည်းနေတာမို့ ဟိန်းထက်ပြီးခါနီးပြီဆိုတာ သုတသိလိုက်တယ်။ လိုးခံခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံတွေအရ အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ဝင်ထွက်နေတဲ့ဟိန်းထက်လီးကိုဆွဲညှစ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ပူနွေးနေတဲ့သုတ်ရည်တွေက သုတအထဲမှာပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။