SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 23: Clouds

ISABELLA'S POV

Τα παδιά θα οργανώσουν το επόμενο Σάββατο κάτι σαν "surprise party", για τα γενέθλια ενός φίλου τους και θα παρεβραθούν φίλοι τους και διάφοροι που δε θαγνωρίζω, δεν ξέρω καν ποιός είναι. Δεν ξέρω αν πρέπει να παρεβρεθώ ή όχι.

Ο Χαρρυ με παρακαλάει κάθε μέρα από 100 φορές κι εγώ απλώς απαντώ.."δεν ξέρω". Δεν νομίζω ότι ανήκω σε αυτό το party, δεν είμαι για party και ειδικά σε ένα που δε θα γνωρίζω τον εαορταζόμενο και γενικά κανέναν. Έχουνε περάσει, δε ξέρω, 2 ευδομάδες? Ναί, νομίζω 2 ευδομάδες από τότε που γυρίσαμε από Αμερική και μπορώ ναπω ότι ήταν μία από τις πιο μπερδεμένες στιγμές της ζωής μου, ότι θυμάμαι δηλαδή από αυτή.

Ευτυχώς σε αυτό το θέμα η Γκονζάλες αναφέρει μεγάλη βελτίωση σε αυτό, κάνω κάποιες καινούριες θεραπείες που δοκιμάζονται σε εμενα κι άλλα 300 άτομα σε όλο το κόσμο. Όταν αφήνεις ένα Χάρρυ Στάιλς να πληρώνει για σένα όσο κι όσο για μία χαζή θεραπεία, αυτά παθαίνεις. Εννοείται πως είμαι διατεθημένη να γυρίσω κάθε σεντ..όταν γίνω καλά και θεωρούμαι "μη διαιργετικός ασθενής", που αυτό οφείλεται στην οξύθημη συμπεριφορά μου ποτε δε βοηθάει πολύ στη θεράπεια.

Λοιπόν, τη πρώτη φορά στη θεραπεία δε θυμάμαι πως ξεκίνησε ακριβώς αλλά ήμουν δεμένη με ιμάντες όταν ξύπνησα, χέρια και πόδια, ο Χάρρυ περίμενε να ξυπνήσω με ένα στενάχωρο ύφος, δεν μου ανέφερε τίποτα από όσα συνέβησαν και χαμογελούσε ψεύτικά, πώς το καταλαβαίνω? Απλά το...νιώθω. Τη δεύτερη φορά ήταν πιο έντονο αλλά θυμόμουν τα πάντα, θυμόμουν πώς πονούσε το κρανίο μου όταν μου κολλούσαν κάτι βεντούζες στους κροτάφους και λέγαν "είναι θέμα χρόνου", λόγω της αναισθησίας τους.

Ο ύπνος μου σκιαγράφοντας σε ένα χαρτί που τυπονώταν σε ένα ηλεκτρικό μηχάνιμα πιο έντονος τις πρώτες φορές κι έπειτα σήμανε σταδιακά πιο ήρεμα και αυτό μπορώ να το διατυπώσω και η ίδια, δεν είμαι τόσο κομπλεξαρισμένη πλέον και αρχίζω να εμπεδώνω πιο εύκολα κάποια πράγματα που μου λένε και τα περισσότερα μου φαίνονται σαν deja vu. Η Γκονζάλες το ανέφεραι κάποιες φορές σαν κάτι φυσιολογικό, σαν το πρώτο στάδιο της ηρεμίας και της επαναφοράς στον πραγματικό εαυτό, πνευματικά και σωματικά και το deja vu στη περίπτωσή μου είναι ένα κομμάτι του και μάλιστα το πιο συχνό ψυχικό σύμπτωμα. Το καλύτερο από όλα είναι πως δε χρειαστώ κάποια περαιτέρω εγχήρηση για το αιμάτωμα, τα σωληνάκια στο κεφάλι μου ήταν αρκετά για να απορροφήσουν το πρόβλημά μου όσο νοσηλευόμουν κι έτσι όλα σιγά σιγά θα γίνουν και είμαι πιο ευχαρηστιμένη από ποτέ.