SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 38: Little White Lies

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε γλυκά και αρμονικά στο σπίτι της Λου. Ο Χάρρυ κρατούσε το χέρι μου όσο οδηγούσε μέχρι εκεί, ένιωθα παράξενα νευρική με μια δόση ικανοποίησης που μπορώ και κρατώ το χέρι του μέσα στη παλάμη μου.

Η Λου έπεσε στην αγκαλιά μου τσιριζοντας, μου έλειψε να τη βλέπω αυτή και τα πυροξανθα μαλλιά της. Η μικρή Λουξ κοιμόταν στο δωμάτιο της και εμείς μείναμε στο σαλόνι τους ήσυχοι για να μη τη ξυπνήσουμε πίνοντας ζεστό μαύρο τσάι.

Φλυαρουσαμε συνεχώς για διάφορα τελείως άσχετα θέματα και ήμουν ευχαριστημένη που δεν έπεσαν ερωτήσεις τύπου:
γιατί έφυγες; τι συμβαίνει μεταξύ σας; και blah blah blah

Θα ήταν αρκετά αμήχανο για μένα και για τον Χάρρυ που δίνει κάθε φορά συνέχεια στις συζητήσεις μας για να μη σταματήσει. Ένα κλαψουρισμα μας διακόπτει και η μικρή Λουξ μπαίνει μέσα στο σαλόνι με σουφρωμενα χειλακια και τις παλάμες της να τρίβουν τα ματάκια της, είναι αξιολατρευτη! Μόλις ακούει τη φωνή του Χάρρυ κορδώνεται και και μπερδεύεται με τη κατεβασμενη πυτζάμα της καθώς τρέχει πάνω στο χαλί και τρώει τα μούτρα της.

Η Λου παίρνει μια κοφτή ανάσα τρόμου και σηκώνεται να τη πλησιάσει. Φρικαρω για μια στιγμή, αλλά την ακούω να ξεκαρδιζεται και να σηκώνεται ξανά στα δύο της πόδια. Σπρώχνει τη μαμά της κι εκείνη μουτρωνει σαν μικρό μωρό ενώ η Λουξ την αγνοεί και αγκαλιάζει τον Χάρρυ που τη περιμένει με ανοιχτά τα χέρια.

Την σηκώνει ψηλά με τα δύο του χέρια κι εκείνη γελάει δυνατά. Δεν καταλαβαίνω πως χαμογελάω σαν χαζή όσο τους παρακολουθώ και η Λου με κοιτάει κι εκείνη έντονα. Παίρνω αμήχανη το βλέμμα μου από πάνω τους και επικεντρωνομαι στα δάκτυλα μου. "Μωρό μου, να σου κάνει η μαμακα Hemo;", η μικρή Λουξ τσιριζει μέσα στα χέρια του Χάρρυ και δε μπορούμε πάρα να γελάσουμε. Η Λου τραβάει προς τη κουζίνα κι εγώ παραμένω βαθιά κλεισμένη στο καναπέ παρακολουθώντας τη Λουξ που πειράζει τη μύτη του Χάρρυ με το μικρό της δείκτη.

Για το υπόλοιπο της ώρας ευχάριστα γελώντας με τη Λουξ να απασχολεί τον εαυτό της στο Netflix Show. "Τί λέτε να πηγαίναμε μέχρι το 'Ecos Place; Δεν είναι και πολύ παγωμένη η μέρα!", ανασηκωνει τους ώμους της και κανεις από τους δύο μας δεν μιλάει για λίγο. "Ναι, θα ήταν ωραίο.", τραυλίζει ο Χάρρυ κοιτώντας με νευρικός, τα δάκτυλα τούνελ φέρνουν βόλτες πάνω στο τζην του από αμηχανία..

Είμαι κι εγώ αρκετά αμήχανη και νευρική, η μέρα μας εξελίχθηκε πολύ καλά και για τους δύο μας θέλω να πιστεύω. Πρόκειται να βγούμε όμως, δεν έχουνε βγει δημόσια πρόσφατα όπου θα υπάρχει αρκετός κόσμος.