SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 3: One Way Or Another

"Ιζαμπέλα Ρακέλ Γκέντρουντ ξέρασε τα όλα!", αναφώνησε πάνω απο το κεφάλι της η Άλισον, "ποιός είνα αυτός που υπογράφει με Χ;", συνοφριώθητκε η Μελίσα και εξακολουθούν να είναι πάνω απο το κεφάλι της."ΟΥΌΟΥ! Χαλαρώστε λίγο, μία μία. Πρώτον..", τόνισε ανοίγωντας ένα δάκτυλο απο τη κλειστή γροθιά της. "Δεν έχω να κρύψω τίποτα, ένας τύπος μου κόλλαγε στο καταστημα της Nike, αυτό είναι όλα κυρίες μου και δεύτερον δε ξέρω καν πως τον λένε, οπότε δε ξέρω αν είναι αυτός ή όχι, που αυτός είναι γιατί μου είπε αυτή τη χαζομάρα που έχει γραμμένη επάνω.", απάντησε νευρικά κουνώντας τα χέρια της μπροστά στις κοπέλες που πλεόν κοιτούσαν η μία την άλλη πονηρά."Σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι;", ψυθίρησε στην Άλισον η μικρή αδερφή της."Σου αρέσει έτσι;", σήκωσε το φρύδι της. "ΟΧΙ!!!", απάντησε αμέσως ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω αγανακτησμένη άνοιξε τη πόρτα του σπιτιού της και μπήκαν μέσα με την νευριασμένη Ιζαμπέλα να τρέχει στο δωμάτιό της."Ω έλα τώρα δεν είναι κακό να σου αρέσει κάποιος άλλος εκτός απο τον κύριο τέλειο.", χλεύασε η μικρή αδερφή της μπαίνοντας στο δωμάτιό της με την Άλισον, άρχισαν να ευχαριστιούνταια αυτή τη στάση της Ιζαμπέλα, ήξεραν πολύ καλά να ξεχωρίζουν τα παράξενα συμπτώματα του έρωτα όταν της χτυπά τη πόρτα. Η Άλισον έκατσε στη καρέκλα του γραφείου της στηρίζοντας το ένα χέρι στο κεφάλι της, ένω η Ιζαμπέλα άλλαζε νευρικά τα ρούχα της. Την ενοχλούσε που είχαν δίκιο, πάντα είχαν δίκιο βέβαια, μα τη πήραζε που τα άκουγε, στη συγκεκριμμένη περίπτωση δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν αλήθεια. Μέσα στο μυαλό της ήθελε να σκοτώσει τον Τζέιμσον που εξαφανήστηκε έτσι και να ψάξει ποιός είναι αυτός ο νεαρός που σίγουρα κάπου τον έχει ξαναδεί και μάλιστα πρόσφατα, είναι κακό που ξεχνάει άτομα; Δε θυμάται ποτέ ονόματα και πρόσωπα κι αυτό είναι κακό, όλοι την ξέρουν κι αυτή δε θυμάται σχεδόν κανέναν, μάλλον φταίει η αδιαφορία της στο κόσμο γενικότερα.

"Μην τον λες κύριο Τέλειο δεν είναι! Αν ήταν άντρας θα έπαιρνε ένα τηλέφωνο, έστω να δω αν ζεί αν πέθανε! Τί κάνει; Γιατί το κάνει αυτό; Και να σπάζομαι που έχετε δίκιο γι'αυτό, γιατί μου αρέσει και μου πήρε αυτά τα αναθεματησμένα παππούτσια που τόσο ήθελα να μαζέψω λεφτά να τα πάρω και 10 λεπτά αργότερα είναι έξω απο το διαμέρισμά μου, προσπαθεί να με ρίξει όπως όλοι τους, επειδή τον έφτησα και τίποτα άλλο μα..", φώναξε γρήγορα πηγαίνοντας πάνω κάτω στο δωμάτιο κουνώντας τα χέρια της, "Είναι όμορφος, είναι υπέροχος, αυτά τα μάτια του, αχ! Δεν έχει καμία σχέση με τον Τζέιμς, ο Τζέιμς, ναί είναι όμορφος με το καλύτερο σώμα απο όλους στο Κολέγιο με το κουκλίστικο πρόσωπό του και τα γαλανά μάτια του, μα είναι άψυχα, είναι άψυχος, είναι σάπιος ψυχικά, με το ζόρι με κρατάει και το ξέρω. Κι αυτός,ο Χ ή όπως και να τον λένε, ήταν απλά εκεί, αυτά τα μαλλιά του, τέλεια μπερδεμένα πάνω στο κεφάλι του, τα καταπράσινα μάτια του και μύριζε τόσο όμροφα, τόσο μεθυστικό το άρωμά του, καμία σχέση με του Τζέιμς, με τα αηδιαστικά AXE, έχω βαρεθεί να του παίρνω όλα τα καινούρια που βγαίνουν και να νιώθει ακαταμάχητος, είναι απαίσιο και αποπνηχτικό, αλλά αυτός όχι..δεν είναι!", χαμογέλασε στην εικόνα να σχηματίζεται στο μυαλό της, τα όμορφα λακάκια του να κάνουν την εμφάνισή του δίπλα απο τα καλοσχηματισμένα χείλη του, είχε κάτσει στη μέση το κρεβατιού, άφησε το κορμί της να σοριαστεί πίσω ελεύθερο, η νευρικότητα είχε εξαφανιστεί, η Μελίσα με την Άλισον ακολούθησαν δίπλα της αφήνοντας με τη σειρά τους τα κορμιά τους να πέσουν δίπλα της, ένα δεξιά κι ένα αριστερά, κοιτούσαν το λευκό ταβάνι, ξεφύσηξαν και οι 3 ταυτόχρονα. "Το μισώ οταν έχετε δίκιο.", γρύλισε σιγά μέσα απο τα δόντια της με τα μάτια της ερμητικά κλειστά, η Άλισον έκρυψε ένα χαμόγελο,"Μου αρέσει οταν ξεσπάς έτσι.", είπε παιχνιδιάρικα στη φίλη της."Το ξέρω.", απάντησε άψυχα."Είσαι πολύ άγρια όταν θυμώνεις, το είχα ξεχάσει.", είπε με τη σειρά της η Μελίσα."Το ξέρω.", απάντησε με τον ίδιο τόνο."Πρέπει να μιήσεις στον Τζέιμς.", στυνέχισε την ενοχλητική συζήτηση η Άλισον."Το ξέρω.", ρόλλαρε τα μάτια της και αναστέναξε ελαφρά."Κάτι που δε ξέρεις;", ρώτησε ειρωνικά η Μέλισα και γύρισε να τη κοιτάξει."Όλα τα ξέρω.", απάντησε με περηφάνια βολεύοντας καλύτερα τον εαυτό της, ένα μαξιλάρι προσγειώθηκε στο πρόσωπό της κάνοντας να πεταχτεί απο τη θέση της."Ει!", κλαψούρισε κοιτώντας τα 2 σώματα να γελάνε πίσω της."Ξερόλα εσύ.", "Ψώνιο.", φώναξαν πίσω της με αλλαγή στη φωνή τους."Ένας σας λέω, μακαρόνια δεν έχει.", σηκώθηκε όρθια με τοποθετημένα τα χέρια της στους γοφούς της, σα τη μαμά να μαλώνει τα παιδιά της μετά απο σκανταλιά."Ω έλα τώρα!", είπαν με μία φωνή με καθαρή απογοήτευση που το αγαπημένο γεύμα και η σπεσιαλιτέ της δε θα ήταν το αποψινό τους δείπνο. "Έχε χάρη που σας αγαπάω ούτως ή άλλως και επειδή θέλω κι εγώ τα αγαπημένα μου μα μακαρόνια στο φούρνο με το λιωμένο τσεντ..", έλεγε με πάθος ανοίγοντας την όρεξη των κοριτσιών. Σηκώθηκαν παιχνιδιάρικα οθώντας το κορμί της προς τη κουζίνα."Άσε τα λόγια και κάνε πράξεις.", "Εμείς θα διαλέξουμε 2-3 ταινίες και η Μελίσα θα κάνει Ποπ Κορν με βούτυρο που σου αρέσουν μέχρι να γίνουν τα μακαρόνια.", τραγουδούσαν παιχνιδιάρικα καθώς τραβούσαν με τα 1000 ζόρια το κορμί της στη μικρή μα τόσο κουκλίστικη κουζίνα της. Γέλασε κρυφά καθώς έφευγαν χοροπηδώντας προς το σαλόνι, ένας βρόντος ακούστικε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα καθώς έπαιρνε το κουτί με τα μακαρόνια απο το ντουλάπι της κουζίνας της."Ει, προσέξτε με τα CD μου.",  φώναξε και ένα "συγγνώμη" ακούστηκε απο πίσω.