SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 19: Ready To Run

Harry's POV

Ρουτίνα και πάλι ρουτίνα, δουλειά και πάλι δουλειά, πάντα αυτός ο κύκλος χωρίς σκαμπανεβάσματα. Βαρετό, βαρετό, βαρετό! Μεγάλη ευδομάδα μας περιμένεις και είναι το μόνο κάλο σε αυτόν τον μήνα, σκέφτομαι ακολουθούμενος του Νάιαλ στο μεγάλο loby με το αστραφτερό πάτωμα πάντα καθαρό που φοβάσαι να κάνει βήμα εδώ μέσα, ακόμα και στις τουαλέτες. Πότε στο καλό το κάνουν όλο αυτό και πως το καλοδιατηρούν; Από τη πρώτη φορά που μπήκα στη Modest! την είχα αυτη την απορία. Ένα κρύο χέρι με χτυπάει ελαφρά δύο φορές στο μάγουλο και ανοιγοκλείνω τα μάτια μου πολλές φορές καθώς συνέρχομαι από το ταξίδι στον χρόνο. "Ξύπνα βλάκα, προχώρα.", φωνάζει ο Λου και τον προσπερνώ πρώτος χτυπώντας τον ώμο μου με τον δικό του και με γρήγορα βήματα κατευθύνομαι στο ελεύθερο ασανσέρ και πατώ το κουμπί της κλήσης. "Κάτι συμβαίνει με αυτόν.", τον ακούω πάλι πίσω μου να "ψυθηρίζει", το χαρακτηριστικό του να μη μπορεί να κλήσει ποτέ το στόμα του και να μην ελέγχει την έντασή του, αδιάκριτος και ενοχλητικός όπως πάντα. "Σε ακούω Λου.", γρυλίζω θυμωμένος χωρίς να γυρίζω να τον κοιτάξω μα ξέρω πως έχει στήσει αυτί να με ακούσει και οι ατσάλινες πόρτες ανοίγουν, επίτηδες το κάνει. "Δεν είπα κάτι που δε ξέρεις.", κάνω αναστροφή, έτσι ώστε η πλάτη μου να ακουμπά τον αψεγάδιαστο καθρέφτη. Τα μάτια του κοιτάνε τα δικά μου βαθύτατα και με εξετάζει με σαφήνεια, όχι πάλι!

"Κόφτο Λου, τίποτα δε συμβαίνει με εμένα.", στριφογυρίζω τα μάτια μου κι αποφεύγω το θανατηφόρο βλέμα του. "Δε με ξεγελάς εμένα Στάιλς.", πάντα έχει δίκιο, πάντα τόσο σπαστικά σωστός σε όλα, "Μία ακόμη αποτυχημένη προσπάθειά σου να με ψυχολογήσεις.", ΄΄μία ακόμη αποτυχημένη φορά να πεις ένα σωστό ψέμα΄΄, υπενθιμίζω τον εαυτό μου και χαμογελάω στραβά. Το έντονο βλέμα του Λίαμ πέφτει πάνω μου, όχι κι εσύ!

Κάνω νόημα με τα μάτια μου στον Λίαμ και γυρίζει μπροστά, καταλαβαίνει τα πάντα, τα μυρίζεται από μακρυά, έχει έντονο ένστικτο αλλά κανέναν δε φέρνει σε δύσκολη θέση, δε ζητάει ποτέ βοήθεια από κανέναν ενώ είναι πάντα δίπλα σου για να σε βρίσει σε κάθε λάθος μα πάντα θα πει ΄΄είμαι δίπλα σου΄΄. Πάντα έχει δίκιο, πάντα και ξέρω ακριβώς τι σκέφτεται, με μαλώνει νοητικά μέσα στο κεφάλι μου κι ο λόγος ακούγεται στο όνομα "Μπελα".

Δεν καταλαβαίνω ότι χαμογελάω σα βλάκας μέχρι να αντικρίσω το είδωλό μου στον καθρεφτη δεξιά μου στο ασανσέρ και περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου, φέρνοντάς τα προς τα πίσω. Δε πρόλαβα να κάνω και πολλά σήμερα, το ξυπνητήρι έκλεισε "καταλάθος" και ο Ζέυν με ξύπνησε 5 λεπτά πριν φύγουμε. Σημάζεψε τον εαυτό μου με το καθημερινό μου μαύρο παντελόνι και..πουκάμισο; Μαύρο πουκάμισο είναι αυτό; Αλήθεια; Καθημερινή και καλό πουκάμισο; Έψαξε πολύ για να το βρει; Και πως το έχει κουμπώσει έτσι; Ξεστραβώνω το ηλίθιο ύφασμα από πάνω μου και αφήνω 2 κουμπιά ανοιχτά στο λαιμό.