SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 18: Though The Dark

SORRY ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΆΛΗ ΑΠΟΥΣΊΑ ΜΟΥ, ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!!!

ΟΥΦ! Δε ξέρω πόσες ώρες κοιμάμαι αλλά όταν ανοίγω τα μάτια μου δε διαβαίνει φως από το παραθυρόφυλλο πάνω από το κεφάλι μου ως συνήθως. Μου χρειαζόταν όμως ένας τέτοιος ύπνος, ακόμα νιώθω πως πρεπει να κατρακυλλήσω ξανά στα μαλακά παπλώματα και να βυθιστώ σε έναν ακόμα ύπνο και να μην σηκωθω ξανά.

Ανασηκώνομαι στους αγκώνες ακόμα ζαλισμένη από τον πολύωρο ύπνο, τα μάτια μου τα νιώθω ξερά και τσούζουν, τα βλέφαρά μου με δυκσκολία ανοίγουν, έχω μία πικρή γεύση στο στόμα μου και ο λάρυγγάς μου είναι υπερβολικά στεγνός. Μου έρχεται η επιθυμία να βγάλω ότι έχω και δεν έχω στο στομάχι μου και μέσα στη ζάλη μου και τη θολούρα μου πεδεύομαι να μείνω σταθερή στα πόδια μου και χωρίς να το καταλάβω έχω φτάσει στον πάγκο του μπάνιου. Ω! Ένα επιφώνυμα βγαίνει από τα στεγνά μου μου χείλη καθώς με αντικρίζω, η αλήθεια είναι ότι δύσκολα με αναγνωρίζω σε ότι με καθρεπτίζει μα τώρα είμαι τρομακτικά αγνώριστη. Αυτές οι μέρες με κάνανε ένα βρώμικο τσουβάλι πεταμένο σε λάσπη.

Τα μαλλιά μου γυαλίζουν άσχημα κι έχουν κολλήσει στο κεφάλι μου, σαν να με έλλουσαν με Ηλιέλαιο, Θεέ μου, κι έχουν απαίσια υφή. Με τα ακροδάκτυλά μου αγγίζω τις κολλημένες τρίχες και μία μικρή υγρασία μένει πάνω στο μαλακό σημείο των δακτύλων. Απαίσιο, τα μάτια μου καλύβονται από έντονους μάυρους κύκλους και μοιάζουν πρισμένα και κουρασμένα, θαμπά μάτια με αντικρίζουν τρομαγμένα μέσα από τον καθρέφτη, τόσο θαμπά που το χρωμα τους έχει αλλιωθεί. Φαίνομαι σαν άρρωστη ή ετοιμοθάνατη, το ωχρό και νωπό δέρμα μου το μαρτυράει με την έλειψη αίματος μέσα από τα ξερά και χλωμά χείλη που έχουν την ίδια απόχρωση με το δέρμα μου. Το κορίτσι μέσα από το καρέφτη με κοιτάει φρικαρισμένο, ακολουθεί κάθε κίνησή μου. Είμαι εγώ αυτή; Αλήθεια;

Ρίχνω παγωμένο νερό στις παλάμες μου και με δύναμη σφαλιαρίζω το πρόσωπό μου με το περιεχόμενο να χτυπάει σαν μαστίγιο κάθε σπιθαμή του. Η άσκηση δύναμης και πίεσης πάνω μου με κάνει να νιώθω ελαφρώς καλύτερα και το νερό που κυλλάει στο λάρυγγά μου δροσίζει τον εσωτερικό μου κόσμο. Νιώθω σαν να αναγεννήθηκα από τα χαλάσματά μου με μία χούφτα νερό.

Χραιάζομαι μπάνιο! Τα ρουχα μου κοντεύουν να γίνουν ένα με το δέρμα μου, μάλλον θα χρειαστώ την ντουλάπα-δωμάτιο. Πετάω τα ρούχα στο κάδο με τα άπλητα κι έχω βάλει το κορμί μου στη μοντέρνα ντουζιέρα, νιώθω σαν να πέρασε πολύς καιρός από τότε που μπήκα ξανά εδώ μέσα. Το νερό πέφτει παντού, σε όλο μου το κορμί, σπυθαμή προς σπυθαμή, καυτό, αναζωογωννητικό. Αμάν! Να πάρει! Αυτή η βλακεία στο κεφάλι! Γ@μωτο, συνέχεια το ξεχνάω. Διστακτικά παίρνω το υγρό πανάκι πάνω από το κεφάλι μου, βγάζωντας τον κολλητικό επίδεσμο από τις άκρες και με μία κίνηση το αχούρι βρίσκει μία θέση στο πάτο του κάδου απορρημάτων.