SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 4: Strong

"ΞΥΠΝΑΑΑ!", ακούστηκε η τσιριχτή φωνή της Άλισον στα αυτιά της, δεν χρειάστηκε και πολύ να ταραχτεί απο το απότομο ξύπνημά της, τραντάχτηκε σαν ελατήριο απο το κρεβατάκι της ρίχνοντας το σώμα της στο κρύο πάτωμα τραντάζοντας ολόκληρο το σώμα της. ΟΥΤΣ! Ωραίο ξύπνημα! Σκέφτηκε. "ΠΟΙΟΣ; ΤΙ; ΠΟΥ; ΠΟΤΕ;", φώναξε φοβισμένα ακόμα απο τον ύπνο με το ζαρομμένο πρόσωπό της απο το μαξιλάρι και την ηλίθια έκφραση που προκάλεσε η Άλισον γέλασε δυνατά, πάντα της άρεσε να το κάνει αυτό, δεν καταντούσε ποτέ γελοίο γι'αυτήν, ήταν ο μόνος τρόπος να τη τρομάξει κανείς. "Πρέπει να το κόψεις αυτό.", γρύλησε μέσα απο το δόντια της κοιτόντας τη με βλοσυρό ύφος. Τράβηξε τα σκεπάσματα ώστε να ξαναγυρήσει στο όμορφο κρεβατάκι της και στον γλυκό της ύπνο."Όχι δε θα κοιμηθείς πάλι.", άρπαξε το χέρι της και το τράβηξε με δύναμη και το σώμα της για ακόμα μία φορά βρέθηκε μακρυά απο το κρεβάτι. "Γιατί απλά δε πας να πνιγείς; ΝΙΣΤΑΖΩ!", κλαψούρισε νυσταγμένα ρίχνοντας το κεφάλι πίσω,"Έλα, πρέπει να ετοιμαστούμε, σήμερα είναι η μέρααα!", τραγούδησε παιχνιδιάρικα τονίζοντας τη λέξη μέρα λίγο παραπάνω απ'ότι έπρεπε."Γιατί; τί μέρα είναι;", έκλεισε τα μάτια της ρίχνοντας το κεφάλι να κοιτάει στο πάτωμα απο τη νύστα, μα η τσιρίδα της Άλισον για ακόμα μια φορά τρύπησε τα τύμπανά της δημιουργώντας το πιο ενοχλητικό βουητό που υπάρχει, "Δε θα είσαι καλά! Ξέχασες; Είναι η συναυλία σήμερα!", χοροπήδησε τσιρίζοντας απο τη χαρά της που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το όνειρό της θα γινόταν πραγματικότητα, η Ιζαμπέλα αδιάφορα ανασήκωσε τα φρύδια της ειρωνικά."ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ; Διέκοψες τον ύπνο γι'αυτό;", ανέβασε το τόνο της φωνής,πλέον είχε ξυπνήσει για τα καλά."Πρέπει να ετομαστούμε!","Καί;","Πρέπει να είμαστε υπέροχες το ξέχασες;","Και μετά τη συναυλία θα βρωμάς και θα πας να τους πλησιάσεις για να πάρεις αυτόγραφο και θα βάλουν τους μπράβους τους να σε πετάξουν έξω που μόλυνες τη καθαρή ατμόσφαιρα γύρω τους.", ειρωνεύτηκε την Άλισον που άρχιζε να νευριάζει με την Ιζαμπέλα, ρόλλαρε τα μάτια της χτυπώντας τα χέρια της αγανακτησμένη στους γλουτούς της."Μία φορά που να σε πάρει μόνο μία φορά, να μη πεις κακία.", "Δεν είμαι κακιά, αντικειμενική είμαι.", ανασήκωσε τους ώμους της, πλέον ήταν όρθια και έβγαινε απο το δωμάτιο με ακολουθούμενη τη θυμωμένη Άλισον. "H αδερφή σου κατέβηκε στο Primrose για cupcakes και πρωινό.", χαμογέλασε πλατιά."ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ;", γούρλωσε τα μάτια της στο άκουσμα των λέξεων. "Σιγά, πώς κάνεις έτσι;",

"Δε γίνεται να κυκλοφορεί μόνη της στους δρόμους, είναι Λονδίνο, θα πήγαινα εγώ άμα θέλατε τόσο πολύ αυτά τα αναθεματισμένα cupcakes."