SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 32: More Than This

Isabella's POV

Δε ξέρω τι μoυ φταίει τώρα τελευταία και πολύ, μπορεί οι δύσκολες μέρες, το τζετ λακ, η κούραση, αλλά τα νεύρα μου δε περιγράφονται, είμαι συνεχώς στη τσίτα και διλιέμαι, κανείς δε τόλμησε να μου μιλήσει μέχρι στιγμής από την ώρα που προγειωθήκαμε Μεξικο. Νιώθω να ανεβαίνει η θερμοκρασία μου, να μη μπορώ να κάνω βήμα από την εξάντληση και κοιμάμαι συνεχώς.

"Είσαι σίγουρη πως δε θες να έρθεις;", ο Χάρρυ διακόπτει για μία φορά ακόμα τον γλυκό μου ύπνο. Σηκώνω οξύθυμα τη κουβέρτα από το κεφάλι μου για να συναντήσω τα ανηπόμονα μάτια του να με κοιτάνε χωρίς να λέω τίποτα, το ύφος του γυρνάει σε φοβισμένο, και πολύ καλά κάνει.

"Μάλλον όχι!", μουρμουρίζει και μου δίνει ένα βεβιασμένο χαμόγελο πριν σκύψει να μου δώσει ένα απαλό και γλυκό φιλί. "Δε θα αργήσω.", λέει μέσα στα χείλη μου και μουγκρίζω σπρόχνωντάς τον και χαχανίζει. "Φύγε!", λέω μέσα στο μαξιλάρι μου και τον ακούω να κακαρίζει όσο βγαίνει από το δωμάτιο και με αφήνει μόνη μου.

Ο ύπνος μου τινάσεται στον αέρα από το τηλέφωνο, καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που δε το έκλεισα. Βλέπω τον αριθμό της Σοφία να βροντοχτυπά στην οθόνη και σκέφτομαι σοβαρά να μην απαντήσω, δε θέλω να πάω σε ένα ακόμη ηλίθιο πάρτι επισήμων, ούτε καταδιάνοια.

Το αφήνω στο μαξιλάρι μου να χτυπάει και γρυλίζω όταν επιμένει ξανά με το μαξιλάρι να παίζει το ρόλο των ωτοασπίδων με κανένα αποτέλεσμα. Τελικά ενδίδει και εγκαταλείπει τη προσπάθεια, όσο κι ο ύπνος να επιστρέψει να με πάρει μαζί του. Το τηλέφωνο χτυπάει ξανά σε μήνυμα από το Σοφία κι ανοίγω ξεφυσώντας την οθόνη.

"Μη κοιμάσαι πάλι, είμαστε στο εστιατόριο με την Έλ, σε περιμένουμε. Sophie!"

Στριφογυρίζω τα μάτια μου, πώς το έπαθε να αφήσει τον Λίαμ πέντε βήματα μακριά της; Συνήθως ακολουθεί εκείνον παντού όπου κι αν πάει. Εγκαταλείπω και οι δυνάμεις μου με αφήνουν να πέσω ξανά στο κρεβάτι, ευτυχώς δεν έφυγε ο ύπνος, ακόμη.

Αυτό ισχύει μέχρι να χτυπήσει δυνατά η πόρτα, ανάθεμά σας, αφήστε με λίγο να κοιμηθώ! "Μπέλα, άνοιξε.", ακούω τη φωνή της Έλ και σηκώνομαι με το ζόρι από το κρεβάτι κλαψουρίζοντας. Ορκίζομαι πως δε ξέρω αν μπορώ να κρατήσω τα χέρια μου μακρυά από το λαιμό της, θέλω ησυχία.

Ανοίγω το χερούλι και το όμορφο χαμόγελό της ξαφανίζεται όταν με βλέπει κάνοντας ήχους με το στόμα της, το κεφάλι της κουνιέται πέρα δώθε και τα μάτια της ταξιδεύουν στις πυζάμες μου. "Δεν είσαι με τα καλά σου μου φαίνεται; Έτσι κυκλοφορείς μπροστά στον Χάρρυ;", με επηπλήττει και σπρώχνει τον ώμο μου για να μπει μέσα τραβώντας με. "Άσε με, θέλω ύπνο.", τραβιέμαι από πάνω της και η αλογουρά της χτυπά το πρόσωπό μου.