SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 48: Stockholm Syndrome

"Μελισα;", τα μάτια μου βουρκώνουν, δε το πιστεύω ότι είναι εδώ.

Μπορώ να τη δω, είναι εδώ και γαμώτο είχα μεγάλη ανάγκη να τη δω, να την έχω κοντά μου. Κάθετε προσηλωμένη και με κοιτά, δεν κάνει βήμα κι αυτό με παρεξενεύει. "Δε θα με αγκαλιάσεις;", η φωνή μου βγαίνει λεπτή, για πρώτη φορά είμαι πολύ πληγωμένη από εκείνη.

"Μέλι, μίλα μου.", δάκρυα τρέχουν απο τα μάτια μου, απλώνω το χέρι μου να την ακουμπίσω, μηπως είναι οφθαλμαπάτη, αλλά δεν είναι

Το χερι της άργαρμπα πιάνει το δικό μου και τι πετάει μακριά της. Νιώθω το μίσος της να χτυπάει κατάστηθα, το άγγιγμα της εκαψε το δέρμα μου, μπορώ να το νιώθω να μουδιάζει, μαζί με όλο μου το σώμα.

"Τι σου έκανε;", ψιθυρίζει και μένω αποσβωλομένη.

"Τι;", γελάω σχεδόν. Δε μπορώ βα καταλάβω τι εννοεί. "Τι εννοείς Μελίσα;", ψιθυρίζω φοβισμένη. Για πρώτη φορά φοβάμαι τη μικρή μου αδερφή.

Με κοιτάει από τη κορυφή ως τα νύχια με ανεξιχνίαστο ύφος. Τι έκανα;

Η πόρτα ανοίγει απότομα και βλέπω τη μητέρα μου να μπαίνει με το έτσι θέλω, όπως πάντα.

Το πρόσωπό της έχει σπάσει, το μακιγιάζ της είναι τελείως απλό, μπορώ να δω τις πρόωρες ρυτίδες της και τους μαύρους κυκλους κάτω απο τα μάτια της μετά τη κατάθλιψη, το δερμα της χλωμό, πιο μελαγχολική απο ποτέ. Χριστέ μου, μοιάζει αγνωριστη.

"Αφού ο Μωάμεθ δε πάει στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ.", σταυρώνει τα χέρια της και σκυβω το κεφάλι μου. Για κάποιο λόγο ένιωσα ένοχη. "Έπρεπε να μιλήσω με τον σπιτονυκοκοίρη σου για να μάθω ότι έφυγες απο εκείνο το.. το σπίτι και επέστρεψες;", μου λέει αυστηρά σαν να με μαλώνει.

Ωχ οχι, δεν ειμαι έτοιμη για καυγά μαζί της,ακόμη νομίζω πως κοιμάμαι, οτι ονειρεύομαι.

"Μαμά..","Οχι μαμά τώρα, έχεις να δώσες εξηγησεις. Δεν μιλάς στην ίδια σου την οικογένεια; Ήμουν έτοιμη να βάλω τη U.P.D. να σε ψάξει. Ευτυχώς υπάρχουν και τα κανάλια, σωστά;", ειρωνεύεται και νιώθω ρο αίμα στις φλέβες μου να ζεσταίνεται, ειλικρινά το κάνει αυτό;

"Δε σου έλειψα καθόλου;, ψιθυρίζω και η Μελίσα σκύβει το κεφάλι ενω η μητέρα μου δαγκωνει τα άβαφα χείλη της. "Πήγα να πεθάνω απο την αγωνία μου, η γιαγιά σου ταραχτηκε πολυ. Τι πάει στραβά μαζί σου; Σε γέμισε χρήματα και λούσα και ξέχασ3ες την ίδια σου την οικογένια;", χτυπάει το χέρις πάνω στο πόδι τηε κουνώντας το κεφάλι της, πώς τολμάει;