SOULMATE™ H.S. Greek fanfiction| Copleted #Wattys2016

Chapter 22: Last First Kiss

Harry's POV

Το σώμα μου ένιωσε τέτοια διαίργερση από το άγγιγμά της που έπρεπε κάπου να ξεσπάσω με τον εύκολο τρόπο, Κένταλ που εννοείτε πως διευκόλεινε απόλυτα τη κατάσταση στις τουαλέτες. Δεν ξέρω αν είναι υγειινό ή όχι στο πρόσωπό της να βλέπω τη Μπελ μα δεν εχω καθόλου τύψεις γι'αυτές του είδους τις φαντασιώσεις μαζί της. Μεγάλη βραδιά η σημερινή και ξέρω πόσο παράξενα ένιωσε όταν την απέριψα μέσα στο αυτοκίνητο ή στο club που με φίλησε η Κένταλ μπροστά σε όλους επίτηδες και ο Λουκ που κόλλησε σα βδέλα πάνω της και τη πότιζε ξύδια το ένα πάνω στο άλλο, ένιωσα μία υσχηρή απειλή για κάποιο λόγο και το άσχημο τέρας με τα πράσινα μάτια. Όχι, δε παίζει να ζηλεύω, όχι δεν πρέπει είμαστε φίλοι πλέον με μία υσχηρή αδυναμία μα δε σημαίνει για κανέναν μας τίποτα, όπως τώρα που λικνίζεται στη πίστα δεν έχω ανατριχιάσει ή δεν έχω στεγνώσει, όχι και ούτε το τζιν μου κάνει πaράπονα, όχι. Ποιόν κοροϊδεύω;

"Πάμε κάτω;", μου φωνάζει ο Λου και γυρίζω απότομα να τον κοιτάξω, απλώς γνέφω και κατεβάζω τη τελευταία γουλιά της Stoli. Mένω σιωπηλός ακολουθώντας τον στις σκάλες σκεπτόμενος το κορμί μπροστά μου που χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο μέσα σε δαντελωτό φόρεμα. "Όρμα Χαζ! Μη περιμένεις να ψηθούν τα cupcakes.", σκουντάει τον ώμο μου και βγαίνω από τον λήθαργο. "Τί; Τί λες βλάκα;", παίζω τον θιγμένο αν και ξέρω ότι μέσα μου πως αυτό θέλω να κάνω, το δέρμα μου φλέγεται στη σκέψη και δεν έχει επιδράσει καθόλου η vodka σε αυτό. "Μη κρύβεσαι, φαίνεσαι περισσότερο ένοχος!", με κοιτάει με αυτό το αυτάρεσκο ύφος που με τσιτώνει, επίτηδες το κάνει. Περνάω μέσα από το πλήθος μέσα στον πυκνό καπνό από τσιγάρα, εκκωφαντικό μουσική στους ρυθμούς του Deap House και διακρίνω σιγά σιγά το σώμα της να λικνίζεται μπροστά στο πεδίο μου και μου κόβεται η ανάσα, είναι χαμένη στο ρυθμό της με κλειστά τα μάτια, η γυμνή πλάτη της ακουμπισμένη πάνω στης Έλ και έχει αυτό το μεθυσμένο χαμόγελο που εκπέμπει γαλήνη και χαλάρωση.

"Αγάπες ήρθαμε!", φωνάζει ο Λου και κρύβει την Ελ στην αγκαλιά του, το βλέμμα μου πάει πάνω στη Μπελ που είναι αναψωκοκκινησμένη από το χορό της και κοιτάει ντροπαλά το πάτωμα, οh, μάλλον δε θα ήθελε να το δω αυτό και τη παροτρύνω να συνεχίσει, Θεέ, μακάρι να την έβλεπα συνέχεια έτσι, μόνο για μένα. "Γιατί δε χορεύεις; Συνέχισε!", ψιθυρίζω στο αυτί της, έχω χάσει κάθε έλεγχο και το τώρα με την ζαλισμένη Μπελ μπροστά μου που με έχει στείλει σε άλλη διάσταση δε ξέρω πόσο ακόμη θα κρατηθώ για να μη χαλάσω τη φιλία μας.